Weeral een ochtendpindatje, de avonden zijn meer en meer gevuld met het besef dat ons verblijf hier weldra tot een einde komt en dat wat gsm-tokkelen dan net iets minder aan de orde is. Alsook met knabbelende muizen die Julians teentjes wel eens willen proeven. Vandaag was gevuld met de eerste stapjes richting afwerking, de moeders kuisten ons kot op waardoor we helaas niets meer terugvinden, het was de perfecte chaos…. buiten de 2 teruggevonden dode muizen dan. Elisabeth laat de creatieve kant los en maakt de papieren waarop het reilen en zeilen van de installatie kort staat uitgelegd. Lars en ikzelf trekken naar beneden om dan eindelijk de pomp in werking te laten treden, helaas neemt de trap langer in beslag dan gewenst, snapjem?😜. Nathan krijgt zijn grote test en toont aan dat hij de materie onder de knie heeft, we kunnen met een gerust hart onze batterijbaby’s en paneeltjes achterlaten. Ook de elektriciteitskast wordt gefinaliseerd, 1 probleempje: de aarding van de pomp staat soms eens onder spanning, eigenaardig… Nog een reden dat we alles willen afwerken is omdat onze muggenspray hier zijn laatste loodjes aan het leggen is, zowel de vieze beestjes als de kleine kindjes zien het graag gebeuren, het enige speelgoed dat in de buurt van een waterpistool komt. Met de drie boys werken we ‘s avonds de laatste verbindingen af op het boven verdiep, aan een slakkentempo worden ook de strijkijzers verbonden op het net. This one’s on me. Alsof we nog niet genoeg geposeerd hebben wil ook de ICT-leraar Christol een fotootje met ons. Wij doen half-graag mee en de vermoeide lach wordt tactisch weggetoverd door een iets te enthousiaste student die een serieuze knaller laat vliegen, als dat geen spontane lach is🤩 Verder betrappen we een klein kereltje met de Hollywood naam Billy Star op het spelen van race-spelletjes ipv de powerpoint presentatie te volgen, gelukkig leest de leraar de pindats niet. We sluiten de dag af met de kiddo’s die klauteren en klimmen op ons al waren we de baobab van Stanley, remember. Lachen gieren brullen tot we alweer recht springen om een brandje te blussen. Stukken groter en heviger dan vorige keer en we sturen de kindjes naar binnen terwijl we zelf met mondmaskers en enkele emmers de elektriciteitspaal willen redden. Mama Yaya zegt dat ze zo de muggen wegjagen, mij lijkt een flesje Deet een efficiëntere, minder gevaarlijke, gezondere en nog een paar honderd keer betere oplossing. Ondanks Lars’ dappere poging tot couscous met aubergine en nog wat, smaakt het ons voor geen meter. Al die gerechten die je zelfs opkrijgt als je je kunstgebit vergeten bent komen stilaan onze keel uit. Bijten en kauwen doen we al lang niet meer, misschien daarom dat de allerkleinsten én honden overal hun tanden inzetten. Het hoeft niet gezegd, maar we kijken zoooooooo hard uit naar ons nest, met een o’tje voor elke dag die nog komen moet, tel maar na🤗👍🏼

Geschreven door A3Adventures