Na een lekker ontbijt op naar etappe 3. 4 Kilometer klim voor de boeg, alweer is het team maar zo sterk als de zwakste schakel. We fietsen langs kronkelende landweggetjes met zicht op schitterende terrasvelden in mistige valleien. Na een korte koffiepauze klauteren we de kloostertrappen op. Boeddha verlicht ons, o zaligheid, in een meditatiesessie met 100 monniken. We genieten van de ‘padj’ met hoorn, gong, zang, vingerknip, handgeklap en monotone mantra’s. Een bereidwillige jonge monnik blijft nog wat na voor verdere toelichting. De veelkleurige kolommen stellen verschillende elementen voor, zon-vuur-bos, die allen onderling verbonden zijn om hét boeddhistische principe ‘alles is één’ nog te onderstrepen. De padj is echt wel indrukwekkend, een mens zou van minder zen worden. Foto’s nemen is ons jammer genoeg niet toegestaan… we hebben onze enkele zonde afgekocht voor 17 mantra’s en 1000 roepies. En ook geluidsopnames waren niet verboden😉. Nonnekes komen we hier niet tegen, ‘annies’ zitten in een aparte ‘gompa’, klooster. Iedereen kan boeddha worden, ‘t is te zeggen, verlichting vinden, alles is maar zoals je het zelf wilt. Als ik het aan onze gids vraag wat het meest fundamentele is aan z’n godsdienst, antwoordt hij ‘vrede en rust, in het boeddhisme doet niemand een ander bewust kwaad’. Na een volgende noodle-soepje hobbelen we verder op en af in het Nepalese landschap. Vele drank- en eetpauzes volgen. Ogen, oren en neusgaten te kort om te genieten van zoveel indrukken. We omzeilen onderweg nog een gestrande vrachtwagen, voorwiel in de goot en gat op straat. We laveren tussen slapende straathonden, eenden, kippen, koeien en geiten. We houden onze adem in voor de uitlaatgassen, de afdankertjes van onze Westerse wereld. Alle kinderen worden hier naar school gebracht met de bus, naargelang de school verschillen de kostuumpjes van blauw tot geel en rood. Moeders plukken bloemen langs de weg, kindjes zwaaien hartelijk vanuit hun ramen en we zien een rijtje van 20 met stokken bewapende agenten passeren, openluchtles! We fietsen tijdens de wegenwerken dwars door de wegenwerken, alternatieve routes zijn er immers niet en dat betekent dat we met met modder bespatte kleren een paar kilometer verder terug asfalt bereiken. Onzen jongsten en oudsten zetten daar eindelijk een sprintje in, het tempo lag vandaag gigantisch laag met overdreven voederpauzes. Net voor donker rijden we koningsstad Bakthapur binnen. Tijd voor een groepsfoto en een lokaal stomend avondmaal, dat mag je gerust letterlijk nemen. Bedtijd op onze hotelkamer, de naam niet waardig. Vuilzakken staan voor het venster, another kind of view. Benieuwd wat morgen brengt, sloapwel. 😃

Geschreven door A3Adventures