Dag zes van het avontuur, en wat voor een. Laat ik beginnen met te zeggen dat het niet als dag zes voelt. De dingen die we hier zien en meemaken zijn zo talrijk dat het aanvoelt alsof we hier weken rondlopen. En toch. De tijd vliegt, voor je het weet gaat de zon onder en moet je je reppen om de laatste leidingen op te meten. Na een kleine denkoefeningen herinneren we ons het dagverloop weer. We staan op met een veel te gezouten eitje van Julians hand, eerste en laatste?😜 Bon, het smaakt die eiwitten, eens iets anders. Niet veel later komen Julians sterke punten naar boven. Een spoedcursus elektriciteit/netwerken/residentiele energie doen Elisabeth en mezelf al deugd. Tijdens de initiële verkenning van het huidige net komen we al enkelen Congolese trucken tegen. 3-fasig net, 2 opties waarvan eentje illegaal afgetakt van de buren, of zijn het er nu toch 6? De aardingskabels (geel/groen) worden talrijk gebruikt, ondanks de afwezigheid van een aarding. De wenkbrauwen worden meermaals gefronst, de to-do list langer. Next: Hyppo, onze Vlaams-Congolese fixer, verzorgt de sensibilisatie van de buurt. Hij vertelt over de aankomende werken, permanente veranderingen en vraagt naar de voorkeuren. Een gepassioneerd gesprek in Lingala later, zijn we op weg naar de burgemeester van Matadi. De locals zijn natuurlijk niet de enigen die toestemming moeten geven. Son Excellence Nsompa, zoals hij zichzelf graag laat noemen, ontvangt ons op zn bureau. Wat we precies komen doen wordt pas duidelijk na een heuse meeting met vele foto’s en cola’s. Een megafoon, dat is waarvoor we komen. In België doe je hierover zo een 15’, maar het heeft absoluut zn charmes en kan alleen maar in ons voordeel werken. De lokale ingenieur, die vanaf vandaag zijn naam prijsgeeft, Souleyman, leidt ons rond in zijn universiteit. Toffe sfeer, strenge leraren (van de drie toetsen die we zijn, bedraagt het gemiddelde 3/10) en geen computer te bekennen. Online onderwijs zou hier geen voltreffer geweest zijn…. Terug in de Inzo, verdelen we de taken. Lars en ik doen een eerste schatting van de benodigde leidingmeters, Julian en Elisabeth verkennen het doolhof aan kabels en schakelaars binnenin. Gezellig werk met de koplampen aan, terwijl Lars en ik ons gedragen als wilde paarden voor de kindjes. Ieder op zn beurt, maar deze twee hengsten worden toch al wat fatigué. Een schokkend avondmaal doet Elisabeth even opschrikken, ons vuur heeft weinig goesting om deftig te geleiden. De pot, tevens ook onze enige, schaft kikkererwten, rijst en wortels en erwtjes. Voldaan onder de netten, vallend in een metersdiepe put van onze matrassen. Als iemand zin heeft om een pakketje te sturen, hint hint.

Geschreven door A3Adventures