We staan dan uiteindelijk toch nog op na wat veruit de langste nacht ooit was! Raar maar waar, in deze muisstille en pikdonkere kamer verwachten onze hersenen geschreeuw en geroep van de kiddo’s. Vanzelfsprekend blijft dit uit en we blijven maar al te graag liggen. Als het ontbijt deze trend volgt dan zijn we helemaal tevreden. Maar, en je voelt hem al komen, dat doet het niet. Een aangebrande pizza, stokbrood dat meer wegheeft van diplomaverpakkingen, lees kartons, en wat pasta met groenten uit de diepvries zijn ons deel terwijl we weliswaar genieten van een prachtige powerpoint presentatie met gerechtjes die je vindt langs de Middellandse Zee. Zelfs een hippe bar/resto uit Gent passeert de revue, Fry Willy! Al een geluk dat onze zintuigen soms eens durven melangeren en ons brein bedriegen. Verder op de planning staat een bezoek aan Getty en haar organisatie gepland. In een vorig leven was ze raadgever (kabinetschef?) van huidig president Tshisekedi, vandaag zet ze zich in voor allerhande initiatieven gaande van opvang voor pasgeborenen tot verbetering van materniteitsafdelingen en nog zoveel meer. De hele parlée kregen we in geuren en kleuren van haar zus Nenette. Beide heel sterke dames en niet alleen fysiek, je merkt dat er serieus wat poer én verstand achter zit. Hun aanpak is professioneel en grondig, naar Congolese normen adembenemend. Ook wij krijgen een schouderklopje voor ons werk en hun interesse is gewekt. Ik geef het e-mailadres van Partner Relations en hou de deur op een kier voor mogelijke Humasol samenwerking. En nog meer goed nieuws. Wanneer ze hoort dat we helaas niet naar de safari kunnen omdat het park gesloten is, lacht ze zich spontaan een bult. HAHAHA I KNOW PEOPLE DONT WORRY zijn de woorden die ons doen stralen en binnen de kortste keren is alles al geregeld. Een dame met een contactlijst om U tegen te zeggen, ook wij maken dankbaar gebruik én ze sponsort nog eens de hele boel ook. Za-lig. Na een kort winkelbezoekje waar we kerstomaatjes en wortels van €17 per kg tegenkomen, een potje Maredsous van €15 en gelukkig betaalbare ´choco-croissants’, keren we richting hotel waar we allemaal snel in slaap vallen. De vermoeidheid zal nog even in de kleren hangen, maar her doet al deugd om iets in te halen voor we naar BE keren. Ikzelf laad zo de batterijtjes al op voor een volgend avontuur, Ijsland here I come. Julian en Elisabeth bezoeken nog het huis waar zn mama 20 jaar woonde terwijl ik van mn boekje en een belletje geniet. Een veggie resto wacht ons op om ´s avonds te gaan genieten maar alweer willen de openingsuren niet mee. Een alternatiefje langs de baan valt waanzinnig tegen, maar onze restjes maken enkele straatschuimers gelukkig. Nog een tekenfilmpje op de flatscreen en naar dromenland, een van de laatste tussenlandingen naar huis. Bij deze nog een bedankje aan Jopoe en Owa, jullie zijn blijkbaar niet afkomstig van Hawaii😉

Geschreven door A3Adventures