Oké, we hebben heerlijk geslapen in onze fijne hut. En gaan dus ontbijten. We hebben vandaag brood, onafgebakken pannencrackers met bruine kaas en tyttenbærjam. Wie het weet mag het zeggen...

En dan moeten de spullen gepakt, de haren van Fenne nog per se gewassen worden in de stromende rivier, het huis gepoetst, de bedden afgehaald en duurt het twee-en-een-half uur voor we weg kunnen. Wow!

We rijden eerst eens naar Oppdal. Een stuk van al 90 kilometer. Door het dal. De route is weer prachtig. Vanaf Oppdal gaan we weer naar het zuiden. En het was net zo leuk in het noorden! We volgen de ‘grote’ weg van Noorwegen die helemaal vanaf Oslo naar het hoge noorden gaat. Maar wij rijden dus richting Oslo. We drinken een bakje koffie op een picknickplekje langs een rivier. De lucht begint enorm te dreigen. We rijden zo richting slechter weer. De voorspellingen zijn ook niet al te best. Maar goed, we zien wel.

Na de koffie rijden we door naar een parkeerplaats, hiervandaan kun je naar een uitzichtpunt lopen waarbij je uitzicht hebt over het nationale park Dovrefjell-Sunndallsfjella. Het is een korte wandeling van 1,5 kilometer, bergopwaarts over een pad. De omgeving is gerust desolaat te noemen. Laag-bij-de-grond begroeiing en rotsen. Vele mossen. Wel heel erg gaaf. Helaas onweert het aan drie kanten om ons heen. En we lopen zeg maar wel onbeschut. Fenne baalt bij voorbaat al van de wandeling. Dus die gaat na een hoop gemopper halverwege terug. De onweer lijkt dichterbij te komen. We zijn er bijna, maar moeten ook nog terug. Dionne vindt het te gevaarlijk worden, dus die gaat, met Tije, ook terug. Alwin wil heel graag nog doorlopen.

Het uitzicht blijkt prachtig, met heel ver in de diepte de muskusossen. Nauwelijks zichtbaar. Zeker zonder verrekijker. Die muskusossen zijn bijzonder want die wonen alleen daar in Noorwegen. Maar eigenlijk was het te ver om het goed te kunnen zien.

We rijden door en het regent flink onderweg. Maar het wordt ook steeds weer droog. Het weer is hier duidelijk slechter.

En dan zijn we er bijna en doen we even boodschappen. We geven echt kapitalen uit in die supermarkten en dan kopen we echt hele normale dingen. Maar die prijzen blijven schokkend als je erover nadenkt. Tegenover de supermarkt is een staafkerk. Een houten, hele oude kerk. Gebouwd in 1150, herbouwd in 1625. Met daaromheen een kerkhof. Een grasveld met graven en wat kleine bloemperkjes. Het ziet er prachtig uit.

We kijken ook even binnen. Alles is van hout en prachtig versierd. Er zijn mensen aan het oefenen met zingen. Dat klinkt erg goed, dus we gaan even zitten en gewoon lekker kijken. Heerlijk.

En dan rijden we door naar ons volgende vakantiehuisje. Lemonsjue. Gelegen op 863 meter hoogte aan een groot meer. Het is het een groot huisje met open haard en twee slaapkamers. Een eigen douche met warm water, en zelfs een vaatwasser. Wat een luxe allemaal zeg. Helaas geen plek om buiten te zitten, maar het is wel fris.

We eten lekkere soep. De staafmixer mee op vakantie is wel handig zeg. Lekker vaak goedgevulde soep eten. Natuurlijk gaat daarna de open haard aan.

We bloggen weer, kunnen het ook sturen al moeten we daarvoor wel even naar de resepsjon. Het WiFi signaal heeft geen bereik in onze hut.

Geschreven door Familiejillings