Jaja, we hebben nog steeds vakantie, dus na onze vroeg-uit-bed-kom actie van gisteren gaan we vandaag op de normale tijd uit bed. En lekker rustig ontbijten en opstarten.
Als we klaar zijn gaan we naar een rivier, de Dunajec, die voor een deeltje op de grens met Slowakije en Polen loopt. Je kunt erop raften en dat is wat wij gaan doen. Gelukkig weten we al dat het raften lichtelijk overdreven is, maar we gaan toch.
Het is wel even een uur rijden, de Poolse wegen rijden niet zo snel. Vele dorpjes en oversteekplekken waar je langzamer mag. En zo ver van de toeristenplekken zijn de wegen ook wat slechter. Het uitzicht wordt echter steeds mooier, beboste bergen waar de rivier doorheen slingert met de weg ernaast. In het vertrekdorp aangekomen kunnen we de auto voor 10 Zloty de hele dag bewaakt laten staan, iets van € 2,50. We gaan kaartjes kopen en komen door een, laten we het onnozelheid, best voor in de rij te staan. Alleen is de kassa dicht. Wij weten ook niet waarom, maar we wachten geduldig af, dat doet iedereen.
Gelukkig gaan na een kwartiertje de kassa's weer open en kunnen we boot- en buskaartjes kopen. We vertrekken direct, er wordt al op ons gewacht. Dat is mooi. We zitten in een boot die zeg maar lijkt op vijf rechthoekige kano's in de breedte aan elkaar geknoopt met touw. Dus vijf naast elkaar. En voorop, op de boeg, een lading dennentakken. En we worden voortgestuwd door de rivier en bijgestuurd door twee mannen zonder voortanden in traditionele kledij.
We varen eerst langs een paar stadjes, en door lange heuvels. Boven ons vliegen lange tijd twee ooievaars. Hopelijk laten ze geen baby's vallen...
Het is nu al leuk. Het is vandaag weer bloedjeheet, maar zo op het water gaat het best. Af en toe is er een avontuurlijke stroomversnelling, maar de stuurmannen hebben alles onder controle. Wij genieten volop.
Aan de ene kant van de rivier is Polen, aan de andere kant Slowakije, we varen precies op de grens dus. De kinderen vinden dit heel grappig en zijn het er wel over eens dat Polen het mooist is.
Het is warm weer en we zijn zeker niet de enige bij het water. Vele kanovarende mensen, mensen die denken dat ze echt raften inclusief de bijbehorende uitrusting en ons soort boten. Maar ook zwemmende mensen, fietsers en wandelaars en zonaanbidders. Gezellig druk dus.
Na een tijd varen komen we door het hoogtepunt, of eigenlijk laagtepunt van dit tripje. We varen door een ravijn, alias canyon. Hoge bergen en bergwanden langs de rivier. Vele bossen en vele bochten. We varen 18 kilometer en hemelsbreed is het ongeveer 6 kilometer, kun je nagaan. Het is supermooi. We varen door een Nationaal Park en we genieten volop, zo prachtig mooi is het hier.
Na die 18 kilometer varen, komen we in een stadje met een onuitspreekbare naam. Iets met szcz..... complex dus. Daar moeten we de boot verlaten en overstappen op een bus. Er is nog net plek voor ons, na ons komen er nog twee mensen bij en dan rijden we terug naar het beginpunt. Dat gaat goed.
Vlakbij het beginpunt is een stuwmeer, daar rijden we even heen en dan gaan we op zoek naar een ijskraam. We hebben wel een ijsje verdiend na al dat zitten in de hitte.
Maar dat blijkt nog lastig. Er zijn wel ijskramen, maar altijd bij strandjes ofzo. En dan moet je parkeergeld betalen, beetje overdreven voor een ijsje vinden wij. We rijden dus door en zoeken later een supermarkt. Daar verkopen ze los ijs. Ook handig.
En dan is het nog een groot stuk rijden terug naar ons huisje. 70 kilometer en alles binnendoor. Er zijn regelmatig vrachtwagens en trekkers en bergen. Dus inhalen is lastig. Maar gelukkig komen we ook nu weer bij ons huis. Het is inmiddels rond half zes dus een mooie tijd om te zwemmen en het vuur op te stoken voor de maïskolven die we hebben gekocht. Er is een vuurplaats met bankjes en een rooster aan een driepoot. Heel cool. Alwin wordt geholpen door de eigenaar van ons huisje en samen maken ze een mooi vuur. We besluiten ter plaatse dat we de rest van het diner ook wel boven het vuur kunnen klaarmaken, zeg maar spaghetti van de barbeque. En zo zitten we gezellig met zijn vieren bij het vuur te eten. Beetje jammer is dat de lucht ineens helemaal betrekt, de wind gaat waaien er komt duidelijk regen aan. Bij de eerste spetters gaan we naar binnen. Gelukkig is het meeste eten op en alles gaar. Alwin maakt het vuur uit met zwembadwater, we vinden het niet veilig om het aan te laten zo met deze wind en aanhoudende droogte. En zo verblijven we de rest van deze avond binnen. We zijn het erover eens, het was heel leuk vandaag!

Geschreven door Familiejillings