Vandaag 3 weken getrouwd.... een dag en huwelijksreis waar we een jaar en 4 maanden naar uit hebben gekeken.... een jaar met het diepste dieptepunt en het hoogste hoogtepunt in ons leven. Intens verdriet en intens geluk.... vraag me niet hoe het samen gaat maar het gaat. We worden wakker, de laatste dag in dit paradijs. We gaan eerst lekker wat eten want een heerlijk buffet staat weer op ons te wachten. Het heeft overigens heel de nacht flink geregend. En even lijkt de laatste dag Thailand zich te gaan herhalen want het is erg vochtig en bewolkt. Zelfs de camera's slaan aan vandaag. Na het eten gaan we naar de kamer en pakken we voor het laatst de koffer in. Eerst halen we ze helemaal leeg want we willen natuurlijk geen exotische beesten mee naar huis. Als alles ingepakt is gaan we naar het strand. Nog lekker genieten. 1 van de honden die over het strand lopen ligt onder onze bedjes we laten hem maar lekker liggen. Hij blijft ook gewoon heel de dag bij ons terugkomen en bij ons liggen :-) we zwemmen in de zee. We hebben de snorkels bij maar helaas is er hier geen mooi rif. Dan gaan we wat eten en nemen lekker voor de 2de en laatste keer sushi. De lucht is inmiddels weer opengetrokken. We gaan nog even zwemmen in het zwembad en een drankje doen bij de zwembadbar. We maken nog wat leuke foto's en dan moeten we toch echt richting de kamer. We nemen nog een douche en sluiten alle koffers. En dan is het tijd om het laatste geweldige hotel te verlaten. We checken uit en de taxi staat al voor ons klaar. In een half uurtje rijden we naar Denpasar. We checken in en onze eerste vlucht blijkt een uur te zijn vertraagd waardoor we de aansluiting in Jakarta niet zullen halen. Maar we worden overgeboekt naar een vlucht die wel op de juiste tijd vertrekt. Het is allemaal zo geregeld en onze koffers worden weer door gelabeld naar Amsterdam (als het nu wel goed gaat). We kopen nog wat lekkers van onze laatste Ruphia's en gaan dan naar de gate. Er is wat onduidelijkheid ivm de gate want op de boardingpas staat 1c en op de schermen staat 2. Maar het komt allemaal goed. We zitten te wachten en naast ons zit een vrouwtje wat aan 1 stuk door ratelt tegen ons. Als ze onze trouwfoto op de telefoon ziet word ze helemaal lyrisch over onze trouwkleding. Ze is super lief maar het is fijn als ze haar mond even houd :-) we boarden wat later als de afgesproken tijd maar alles gaat prima. 2 rijen voor ons zit een beetje een irritante man. (Nog licht uitgedrukt) als de stewardess eten komt brengen wil ze die man zijn water geven maar haar kar springt ineens van de rem. Ze gooit het water in de lucht om een nog grotere blamage van de kar te voorkomen. Lekker het water op de stoel van die man. Hahaha sorry bij sommige mensen is dat wel komisch. Hij had het wel verdiend en iedereen om ons heen moest wel lachen al werd de stewardess steeds zenuwachtiger :-) toen die man eindelijk stil was begon zijn baby keihard te krijsen en toen die stil was begon onze achterbuurman als een gek te snurken. Gelukkig was dit maar een vlucht van nog geen 1,5 uur. We zijn blij er uit te zijn en lopen op het gemak naar de volgende gate E4 en onderweg word omgeroepen dat we naar E7 moeten. Als we daar zijn kunnen we na een half uurtje alweer boarden en begint onze laatste trip naar ons oh zo platte en misschien wel koude Nederland. We hebben een rustige vlucht en onderweg raak ik de kluts kwijt hoe laat het nu waar is. Dus we slapen op rare momenten en hebben geen idee want ons nieuwe ritme nu is. Helaas is bij het avondeten en het ontbijt onze keuze op en eten we dus niet echt lekker. Gelukkig hebben we nog wat lekkere dingen gekocht op het vliegveld en krijgen we tussendoor ergens midden in de nacht nog een broodje kaas. Overigens mogen we tussendoor ook snacks halen maar het vrouwtje naast ons slaapt heel de tijd. Het is nu nog 1 uur en 3 minuten vliegen, en om 07.42 uur zullen we landen in Amsterdam.

Natuurlijk is er altijd een tijd van komen en gaan en ben ik blij dat ik mama zo weer in haar armen kan vliegen en natuurlijk Gerwin en José, die bij haar zijn, en de rest van de familie weer snel zien spreken en knuffelen! Maar na dit jaar vind ik het ook wel beangstigend om weer terug te komen in de normale wereld waar verdriet en geluk, pijn en blijdschap, gemis en familie en vrienden weer erg dicht bij elkaar liggen. Er elke dag weer mee geconfronteerd worden dat de wereld niet perfect is. Maar zoals ik in mijn gelofte tegen reggy zei: het leven is niet perfect maar we kiezen er zelf voor gelukkig te zijn of niet. En ik kan dat niet zonder MIJN Reggy :-) maar ook zeker niet zonder mijn familie en nu mijn officiële schoonfamilie en onze geweldige vrienden! Dus iedereen erg bedankt voor onze geweldige dag en jullie zijn allemaal de reden dat thuiskomen uit dit paradijs toch helemaal niet vervelend is! Love you dikke kus en allemaal tot snel xxx

Foto's zien jullie thuis nu wel hihi x

Geschreven door Daniella29