Ik ben weer vroeg wakker. Dus weer even wachten tot de mannen wakker zijn. Om 7.11 uur zijn ze wakker en Dave heeft gelukkig goed geslapen en voelt zich weer iets beter. Marc heeft juist nu slechter geslapen en ik had last van de wekker waar een lamp op zit van sterkte bouwlamp. We gaan douchen en ontbijten. Het is een lekker buffet en ik raak er mijn sleutel van de kamer kwijt. Hij is niet gevonden maar het is geen probleem ze blokkeren hem. Dan even boodschappen doen want we hebben veel drinken nodig omdat we kilometers gaan wandelen vandaag. Het word ongeveer 23 graden vandaag. Dan rijden we richting de ingang. We besluiten eerst de gehele weg af te rijden (ongeveer 56 km heen en terug) tot we aankomen bij de laatste uitkijkpunten en vervolgens op de terugweg overal te stoppen. Bij de laatste stop zullen we lunchen en onze wandeling inzetten. We stoppen als eerste bij Rainbowpoint en Yovimpapoint. Hier kun je zo ver weg kijken dat je met helder weer naar Arizona en New Mexico kunt kijken. Het is heel helder weer dus een super uitzicht. Daarna komen we langs Veel kleine uitkijkpunten en je zou denken dat iedere rode steen en ravijn hetzelfde is maar als je hier staat is ieder punt weer meer adembenemend. Dan komen we bij Farview Point. Ik kan niet anders zeggen dan ga zelf een keer kijken. Je wordt er gewoon stil van. Ik en Dave hebben de selfies weer uitgevonden en Marc lacht ons uit. Ik zal ook wat meer foto's toevoegen vandaag. Hoop dat ik kan kiezen welke want ze zijn allemaal geweldig. Dan rijden we naar Bryce Point waar we een trail gaan lopen. De lengtes zijn variërend van 2,4 km tot 9 km en langere trails zijn mogelijk Door ze te combineren. Wij kiezen voor de Peeka-boo-loop trailer van 9 km. We eten nog een lekkere kalkoen met kaas sandwich en beginnen dan. De 9 km blijken er 11 te zijn omdat je eerst een stuk omlaag moet lopen om er te komen. Het is er geweldig, pas als je afdaalt en er echt in loopt zie je hoe geweldig mooi het is. Het is op dit moment een rustige tijd dus we lopen er met z'n 3e en je word gewoon stil van de stilte om je heen. Je kan je hartslag gewoon horen. Normaal loop je 11 km ongeveer in een uur. Maar op deze paden word dat lastig. Op een bepaald moment denken we dat we er bijna zijn. Ik ben al behoorlijk blij want mijn longen geven al aan dat al dat geklim in de zon en na een tijd ziek plat te hebben gelegen en wat antibiotica niet erg bevorderlijk is. Ik geef aan dat dit stuk mij helemaal niet bekend voor komt. We kijken op de kaart en ja hoor.... We zijn op de helft. Ik wil het niet laten merken maar ik maak me wel een beetje zorgen. Na nog een stuk klimmen hebben de mannen helaas Door dat ik in mijn reserve accu zit. Dave zegt dat ik ook veel te hard loop dus we gaan een versnelling lager. Als we dan eindelijk bij de weg terug zijn aangekomen zijn we alle 3 blij. Helaas waren we vergeten dat dit juist het stijlste stuk was en we moeten nog 1 mile. Na een behoorlijke pijnlijke klim zijn we dan eindelijk na ruim 3 uur boven. Mijn longen voelen aan als geklapt. Zelfs drinken gaat niet meer. Na een tijd gaat het weer gelukkig. Dave heeft het laatste stuk zelfs een stuk harder gelopen en Marc was bij mij gebleven. We gaan nog langs 2 punten en rijden dan terug. Ik spring in de douche. Nu dood op bed tot we gaan eten al geloof ik niet dat ik nog honger krijg en we zullen vannacht heerlijk slapen :) Wat een dag maar geloof me het was zelfs al deze pijn waard. Tot morgen!! xxx

Geschreven door Daniella29