De laatste avond, de laatste dag, de laatste uurtjes in het buitenland. Ik zit nu op een stoel te wachten om te boarden: eerst voor een 5 uur durende vlucht naar Qatar en vervolgens nog 6,5 uur naar Amsterdam! Whaaa gaat zo snel. Ik heb nog het gevoel dat we gewoon naar de volgende bestemming vliegen. Maar nee, de tijd van het verwerken, uitrusten en vooral vertellen aan anderen is straks aangebroken.

Gisteren zijn we nog naar Durbar square geweest in Kathmandu. Je zou zeggen dat dat normaal de plek is die je als eerste bezoekt hier, maar wij pakken hem als laatst mee. De entree is flink wat (10 euro bijna), maar het geeft ook wel een gevoel dat je wat bijdraagt aan de wederopbouw na de aardbeving. Want jeetje,, wat een schade! Een tempel die eerst 7 hoog was is nu nog maar 3 hoog, er zitten scheuren in veel gebouwen en sommige gebouwen zijn zelfs helemaal naar de grond gegaan. Zo zonde. Soms kijk ik met alleen maar verbazing naar de grond; er ligt afval, zand en stenen, veeeel stenen. Het is vast mooi geweest om het allemaal tr zien voor de aardbeving, maar dit had ik niet willen missen.
Ook leeft in 1 van de tempels een heilig meisje. Vanaf haar geboorte is bepaald dat zij heilig is en tot een bepaalde leeftijd in die tempel moet wonen, met alle faciliteiten die ze maar wil (bijvoorbeeld educatie). Ze mag echter de tempel niet verlaten.. Alleen op feesten volgens mij. Wanneer wij er zijn komt ze voor een halve minuut aan het raamkozijn. We mogen geen foto's maken en iedereen moet staan. Als ze tevoorschijnkomt gebeurt er niet zoveel, het blijft stil. Er staan zo'n 20 mensen denk ik. Het meisje is in het rood gekleed en haar haar is opgestoken, haar ogen laten zien (voor mij) dat ze niet echt gelukkig lijkt, een beetje verveeld ook. Zo van; oke, ik moet weer even kijken..
Het was vreemd, maar bijzonder om te hebben meegemaakt.

Het laatste avondje gaan we naar een restaurant waar we een stip op ons hoofd krijgen en blaadjes op ons hoofd. Frank moet nogal bukken, haha. Ik had een lekker wijntje bij het eten (beetje zoet wel).
En daarna lang lang slapen!! Het klokje rond.

Vandaag was een nice laatste dagje. Frank en ik ontbijten ergens in een toko met uitzicht op de Monkey Temple en over kathmandu. De toko blijkt pas 25 dagen geleden geopend te zijn, aangezien de oude locatie op de Monkey Temple verwoest was door de aardbeving. De man vertelt ons van alles over de huizen en opbouw na die tijd en dat ze nu weer geïnvesteerd hebben.
Er loopt ook nog een vrouw langs die met een stok aan het slaan is naar honden; bizar. Vooral nu ik bijna naar huis ga ga ik nadenken hoe veel het hier wel niet verschilt van Nederland. Het verkeer, de cultuur, alles. Ben benieuwd hoeveel mensen over tientallen jaren nog in traditionele kleding lopen.

Smiddags ga ik shoppen met Elaine. Frank is niet zo van het shoppen en gaat richting Monkey Temple, en we meeten later voor diner.
Het shoppen kwam echter niet veel van. Ik kwam een kapper tegen en hij zei dat die 10-15 minuutjes bezig zou zijn dus ik dacht; aaaah doe ik! Het was ook maar 2 euro.
Het was een klein en oud hokje. Nadat de puntjes waren bijgeknipt, 3 cm meer dan gepland, maar had ik al verwacht, zei hij; now switch to other chair. Oke, dacht ik, die gaat nog iets in m'n haar doen ofzo. Maar nee, er kwam poeder op m'n gezicht en hij kwam met een touwtje aan om m'n wenkbrauwen bij te werken. Wtf dacht ik!! Dus maar even zeggen dat het niet hoefde en dat ik niet ging betalen. Nou oke zei hij, maar ging gewoon door. Achja hij doet maar, dacht ik. Vervolgens kwam er echter nog een hele gezichtsscrub bij (facking veel viezigheid), en begon hij aan een massage. Paar keer had ik al herhaald dat ik niet meer ging betalen (laatste dag dus we proberen goed met het geld uit te komen en geen miljoen ruppie over te houden). Uiteindelijk was het wel echt mooi geweest en ben ik voor een kleine drie euro naar buiten gegaan, en een geniale ervaring bij de kapper.
Nog een uurtje shoppen en dan hadden we al afgesproken naar eten op zoek te gaan met Frank, wat vliegt de tijd. Als laatste maal gaan we eten waar we eerder met Lotte en jelt gegeten hadden. Naanbrood (heel veel deze x) en chicken curry. Bij het restaurant aan de weg waar ze het eten of drinken nog gaan halen als je het besteld.

De laatste briefjes zijn opgegaan aan een paar souvenirs, cadeautje voor Jeljer die vandaag jarig is, en 4 lolly's. Perfect.

Inmiddels een paar uur verder lig ik op de grond in een restroom op het vliegveld van Qatar. We overbruggen hier 6 uur ongeveer.
In kathmandu was het nog wel grappig dag er verschillende rijen waren voor mannen en vrouwen. Zowel bij de security van je tas als de boarding rij. Heel vreemd. De vrouwen rij was telkens nogal kort dus ik zat bijvoorbeeld al een tijdje in het vliegtuig voordat Frank er was.
Vliegtuig was chill! Maaltijd gehad met rijst, een gebakje, chocolaatje, appelsap en een vodka-jus. Tegelijkertijd film aan het kijken!

Geschreven door Annajulia.op.reis