Met de nodige ingeslagen vodka gingen we rond half 10 weer richting de trein; net als thuiskomen. Weer gezellig met zijn 4en hutje mutje in onze toko. Deze x was de trein wel meer pauper.

Inmiddels lig ik op een mega chill bed in Ulaanbataar. De hoofdstad van Mongolië waar direct ook de helft van de bevolking woont (30jan). Maar ik schrijf nu nog even over de treinrit.
Het was me namelijk het ritje wel weer. Mennnnn wat was het koud die nacht. Ik heb het het afgelopen jaar nog nooit zo koud gehad denk ik. Wat bleek was dat het raam nog lichtjes open stond.. Ik had echt alle kleren en dekens die er te vinden waren (incl andy"s broek en franks jas) over me voeten gelegd en alle warmte was welkom. Verder ben ik nog 2x gevloerd in het gangpad (je kan gewoon niet vluchten) en brak Tim zijn teen. Goeie score. We missen Mihail wel heel erg, we maken vaak nog grapjes over hoe hij powerbank(benkk) zei, shut up, play cards, of how do you do.
Inplaats daarvan zitten er Russen in de trein die lomp en intimiderend zijn. Ze wilden ook per se op de foto met ons de volgende dag. En aangezien onze deal was dat we met iedereen op de foto gaan die met ons op de foto wil hebben we dat ook gedaan (moet ik nog ontvangen).
Tim en Andy leren al aardig wat Nederlandse woorden en gezegdes. Vaak terugkomende zinnen en woorden zijn bijv tjongejongejonge, gutte gutte gut, Hazeborg (vooral de g), now its not your birthday, stuur door, stop hou op.

Bijna 1/3e van de reis (9u van de 33u) was de boarder Crossing tussen Rusland en Mongolië. Hierbij kwamen er 3x een aantal agenten de cabines checken waarvan 1x met een hond. Gelukkig was alles goed, toch spannend. Ze kwamen paspoorten checken en ook alle tassen moesten worden geopend en ging ze alle ruimtes en vakjes af. Een hele ervaring. We hadden 2 u om de trein uit te gaan tussendoor voordat we verder gingen naar het Mongolië deel dus zijn we nog chill gaan wandelen (t was heet!). In Mongolië herhaalde het proces zich weer alleen ging het wat sneller. En we moesten nog wat papierwerk invullen. Ik vond het heel bizar dat border Crossing zo lang kan duren.. Het is heel anders met de auto of vliegtuig etc. Zodra de paspoorten werden gecheckd zaten we alle 4 braaf beneden op de bankjes (wave and smile). 1 vrouw zei "my card my card" op een chagrijnige toon van hier tot Tokio, omdat ik hem weer wilde opbergen wat niet de bedoeling was. En ze keken je 5x aan om je gezicht te checken haha, ik vond het maar een apart sfeertje.

Ook heb ik weer lekker noodles gegeten en van alles en niks gedaan. Frank kwam met een leuke zin dat je je eigenlijk nooit verveeld, maar dat je gewoon de hele tijd niks doet. Want ik moet zeggen dat de tijd weer voorbij is gevlogen.

We zijn hier ook heel erg rijk nu trouwens. want bijvoorbeeld 400000 Tugrik is zo'n 175 euro. We hebben dus al bijna een half miljoen op zak ;).

Geschreven door Annajulia.op.reis