De eerste verloren dag van mijn geschreven blogs tot 25

We starten de dag met een snorkeltour met Eline en Carolina, die we gister hebben ontmoet bij het duiken. Het is goed vol op de boot met zo'n 40 mensen, wel zien het allemaal wel!
De eerste stop is bij mooi koraal en veel vissen. Frank showt z'n snorkel skills en duikt af en toe best diep naar beneden. Ik vind het gevoel van druk op mijn oren niet zo fijn dus doe dat niet zo vaak.

De tweede plek is waar de schildpadden zitten. Bij Gili Meno in de buurt. Ik laat me weer achterover van de boot vallen maar deze keer komt me kuit ergens hard tegenaan (op moment van schrijven heb ik al een week een blauwe plek). Ook knal je best hard met je rug op het water met deze vaktechniek.
We volgen de gids en hij ziet twee x een schildpad, we best diep dus was redelijk vaag. De derde x is het raak en zit hij nogal ondiep. We kunnen hem bijna aanraken! Dit is heel gaaf, hij zit koraal te eten en komt ook 1 x naar boven om adem te halen of zoiets. Veel anderen zijn er helaas ook bij zodat het druk is.
Wat later blijkt is dat Frank en ik in een andere groep terecht zijn gekomen en onze boot al op punt van vertrekken staat. Een andere boot brengt ons daarheen, en gelukkig hebben ze op ons gewacht door Eline en Carolina.

Vervolgens hebben we lunch op Gili Air, ik vond het niet zo'n bijzonder eiland. Iets minder toeristisch, maar ook veel minder te doen.

We hebben nog 1 laatste stop bij eigelijk een super lelijk punt. Het koraal is vrij dood en er is niet zoveel boeiends te zien. Wel zien Eline en ik nog wat vette vissen, een hele lange bijvoorbeeld. Na deze 2 dagen een duikbril op voel ik plekken op mijn hoofd waar die bril heeft gezeten.. Soort blauwe plek gevoel.

Na het snorkelen huren we een fiets waarmee we het eiland rondfietsen. Franks fiets zijn banden zijn te zacht en de ketting vliegt er 2x af..
Ik haal m'n teen weer open op een stuk waar we over het strand moeten lopen om verder te komen. Shiiiiiitt. Niet handig. Ook zien we nog super grote spinnen, damn. Verder fietsen er mensen die niet kunnen fietsen over zand. Je kunt namelijk beter hard erover heen fietsen dan met een slakkengang, wat stukken wandelen opleverde.

Bij het zien van de sunset ontmoeten we twee meiden dje net als Carolina Spaans spreken en we hebben wat gesprekken over cultuur en Sumatra waar we heen willen gaan na Lombok.
Ook Skype ik voor het eerst met het thuisfront! Erg leuk.

Na een fikse regenbui gaan we bij de nightmarket wat eten en moet ik het laatste deel van m'n bintang adten omdat we worden weggebonjourd. Je mag er niet te lang zitten.. Na het eten nemen we afscheid, maar Eline zien we zeker nog bij de Keiweek bij Tjas in Groningen! Nicee.

Tijdens het naar huis lopen gaan we uiteraard weer langs de zingende moskee zoals elke ochtend en avond. Het is namelijk ramadan. Alles gaat om 00:00 dicht en de moskee is elke dag actief. We hebben het er ng over dat we dit eiland gaan missen! De rust van dat er geen auto's zijn, het simpele, iedereen is relaxt, de stranden, het was mooi!

Geschreven door Annajulia.op.reis