Ik begin met twee avonden geleden, een avond na een lange hike. De Porters en een paar locals gingen dansen en iedereen werd naar beneden geroepen. Ik had er eerst nog geen zin in weet ik nog, weet ook nog dat Frank iets zei van hm oke maar ik ga echt niet dansen. Das mooi wel gebeurd! De trommels werden erbijgepakt, en ze gingen helemaal los op de Nepalese muziek. Zingend en dansend sleepten ze steeds meer van ons mee. Op een gegeven moment ging Judy, een vrouw van 80!!, op een tafel staan en riep dat iedereen mee moest doen, ongefofelijk die vrouw.

Ik heb verschillende dansmoves geleerd, zoals de number one, lamp aandraaien, en de "zak door je knieën en geef een trap."
Wat was het een leuke avond! Alsof m'n benen nog niet zeer genoeg deden.. (Heb alweer twee dagen spierpijn inmiddels). Alle Porters gingen ook nog zingen, klinkt mooi vind ik die taal.

Nu gister: 15 juli. De dag begon suuuper mooi, en we konden eindelijk genieten van het mooie uitzicht op de bergen, Annapurna en .. Anna betekent trouwens iets met voedsel blijkbaar, leuk weetje;).

Na een paar uur lopen werd het helaas bewolkt en ging het steeds harder en harder regenen. Huilen! Paar bloedzuigers verwijderen zo nu en dan en verder door blijven lopen.

Savonds gingen wij en Julie, Ryan en Elaine presidenten (kaartspel).
Het biertje openen is wel lastig hier aangezien de helft eruit spuit. Zonde wel. Ryan was een erg enthousiaste president en Julie was de beste asshole die ik heb ontmoet. Ondertussen moest ik nog van alles met studie voor thuis regelen, maar is allemaal goedgekomen gelukkig:).

Snachts was ellende, het regende flink hard en ik werd rond kwart over 1 wakker om naar de wc te gaan. Even later ging Frank ook en ging ook buiten checken of de kleren nog droog hingen.. Nee dus. M'n jas doorweekt, schoenen nat en shirts doorweekt. Oke... We waren in actie, shirts aan het uitwringen in de badkamer. Tsjah.. Nogsteeds een beetje roppig in de pokkel van het bier, want we/ik ben niks meer gewend. Rond 01:45 poging 2 om te slapen na de nachtelijke opruimsessie; "Frank, het hele huis hier trilt als je je benen neerlegt", zeg ik. En dat was ook zo, ook als je loopt trilt het als een malle.
Uiteindelijk heb ik 1,5 uur wakker gelegen, ellende.

Vandaag begon weer met een spaghetti maaltijd, goed wat koolhydraten naar binnen werken. Na een glibberige afdaling van 1,5 uur zit het hiken er op.
We zitten verder vooral in de bus richting het Chitwan national park. Heb een aantal uurtjes slaap ingehaald, maar het hobbelde nogal onderweg helaas. Maar uiteraard te verwachten hiero.

Verder nog olifanten, een krokodil en een rhino gezien, en veel reeën en herten. Naaaaiiiiiis!

Al m'n spullen zijn nu nat of stinken, maar er wordt nog even wat gewassen voor de laatste daagjes van de trip! Zodat ik wel schoon naar huis kan vliegen:)

We hebben vanavond nog wat sicke verhalen gehoord van Narayan en filmpjes gezien van de aardbeving van 2015. Echt bizar, vooral nu ik hier geweest ben, plekken herken etc. Narayan was hier toen ook aan het rondtrekken met een groep en deelde z'n ervaringen. Zoals een gezin die naar India vloog, iemand naar kathmandu en een paar die langer in Chitwan bleven. Jeetje, wat moet je in zo'n situatie..
Narayan liep een paar dagen later nog in kathmandu, waar hij heel droevig van werd. Veel mensen die op straat leefden en sliepen etc. Gelukkig kwam er veel hulp vanuit de hele wereld vertelde hij.

Geschreven door Annajulia.op.reis