Het scooter ritje gister was zo goed bevallen dat we besloten vandaag weer op pad te gaan, er is ook nog meer dan genoeg te zien in de stadjes naast Kathmandu. Lotte en ik hadden een route bedacht, en om 8u ging de wekker. Voor Frank en ik voelt dag als 10u, voor Lotte en jelt als 4u sochtends, maar het ritme past zich langzamerhand al wel aan.

Vandaag hebben we sicke dingen gezien! Eerst naar Dollu gecrost met een aardig tempo. Ergens boven op een berg stond een mega grote Buddha waar we heenreden. Lotte en Frank met 5 km per uur de bult op haha.
We hadden honger maar er was eigenlijk praktisch niks anders dan chips en vruchtensap. Zaten we lekker te nuttigen tussen de locals. Dit typeerde de dag wel goed, tussen de locals!
We hebben in dakshinkali een echt offerritueel mogen zien, wauw! Alleen op de zaterdag wordt dit gehouden en echt iedereen uit de buurt lijkt op te komen dagen met een schaal ditjes en datjes, kokosnoten, een kip, of, de hoofdprijs: een geit. Er hangt een religieuze sfeer. Iedereen staat in de rij van alle kanten en wacht netjes op zijn of haar beurt. Kinderen janken niet, mensen maken geen ruzie of rumoer. Ze zijn hoogstens lichtelijk zenuwachtig als ze eindelijk vooraan staan en naar binnen mogen met een horde. Het voelde echt als een eer hier te mogen rondlopen. Ik zag nog een man de poten van zijn kip wassen in de rivier (vrij hardhandig).

Smiddags zijn we belandt bij een bekende stupa, en vond ik op tripadvisor dat er in de buurt een crematie plek was. Hop, daar konden wr wel even heenlopen. De weg oversteken leek lastig maar is nog nooit zo makkelijk gegaan, gek genoeg. Niet lang daarna waren we binnen, een wereld erfgoed stuk; veel tempels en de heilige rivier waaraan de crematie plaatsvindt.
Er liepen ontzettend veel mensen rond, de helft toeristisch denk ik en de helft voor een crematie. Er waren verschillende soort van steigers waar een stapel hout op lag, het lijk, en nog extra hooi etc. Op de verschillende steigers lagen lijken in verschillende stadia; sommigen lagen er vast al 2u en 1 werd er net heengebracht onder toetergeluid van een heilige. Een andere steiger was bezet met een lijk die al een tijdje lag te branden en werd zo nu en dan aangepord door een werker. Soms zag ik een voet of kuitbeen worden omgeklapt in het vuur, echt heeeeeel bizar dit.. Het stonk helemaal niet, het rookte wel (vooral het begin). De achtergrond was grotendeels verwoest door de aardbeving van 2015. Er zijn nog ontzettend veel sporen van die aardbeving te zien overal. Het as en stukken hout werden hups in de heilige rivier geschoven en het platform werd met dat heilige water "schoon" gespoeld. Er waren ook gaten te zien waarvan je zag dat het was voor extra zuurstof toevoer voor verbranding.
Het hout werd 100m verderop uit de rivier gevist door een mannetje, reden is nog onbekend maar ik denk om opstopping te voorkomen.

Wat ook bizar is maar ik inmiddels wel aan gewend ben ik dat er koeien op de weg lopen soms (vooral hier bij het crematie gebeuren), aapjes overal, zwerfhonden, geiten..
Vanochtend lag er op de ringweg een koe te chillen midden op straat. Craaaazy.

Ben okk weer geregeld gestruikeld vandaag, maar Lotte deed ook een paar keer goed mee met een struikelactie.

Het scooterrijden ging weer prima en niemand is gewond geraakt. Wel bijna in een greppel beland met Jelt, m'n slipper verloren toen ik bij Frank achterop zat en we door een modderweg moesten manoeuvreren. De bijna aanrijd acties zijn inmiddels normaal; bus die je afsnijdt en keihard gaat toeteren, inhalen en zelf toeteren etc. We vinden het allemaal in ieder geval heel nice, gevaarlijk is het niet per se want iedereen let goed op hoe hij of zij zelf rijdt.

Savonds weer mega lekker diner gehad met naanbrood! Met een jochie die daar werkte die op z'n fiets op pad werd gestuurd af en toe om ingrediënten te halen.

Geschreven door Annajulia.op.reis