1 nachtje in Nepal, wat is er allemaal gebeurd? Punt 1: we hebben onze nummer 6, onze extern, onze Tank, onze goede vriendin madam Lotte Tenkink weer gezien!!!! Het eerste bekende gezicht weer sinds half mei.

De aankomst in Nepal was prima, normale temperatuur buiten en niet zo heet en plakkerig als Kuala lumpur bijvoorbeeld was. Overal hangen spandoeken en foto's van bergen en trekkingstochten. Verder zijn er 3 banden met luggage die er binnen no time aankomen (klein vliegveld). Wat moet er gefixt worden? Geld en een taxi. Het hostel weten we al want daar zijn Jelt en Lotte al. We worden door de tweede tacixhauffeur al gestrikt. Het pinnen is weer even lastig.. Hoe zit het hier met de valuta?!
Bij aankomst bij bijna de straat van het hostel vraagt meneer nog extra geld. Hij wil dollars hebben waarvan we eerst dachten dat het ipv het afgesproken bedrag was tot hij zei "noo tip for me".. Ja dahaaaag, had net in de lonely planet gelezen daar niet in te trappen. Het verkeer is een chaos.. Frank moest geld wisselen om de taxi te betalen, en ik stond m'n tas vast te pakken uit de achterbak. Toen de chauffeur ff wilde wegrijden pakte ik nog net op tijd alle tassen eruit.. You ne er know.. Stond ik daar met 3 tassen en Frank stond water te kopen. Chaos. Jep, maar wel een soort gecontroleerde chaos. Na netjes te hebben betaald kon de tocht over onverhard wegdek, met maps.me in de hand, beginnen.
Rond 13 kwamen we aan in het hostel Fireflies, de Tibetaanse vlaggetjes hangen buiten en het hostel heeft veel kleurtjes, kleine trapjes en wat later blijkt kleine dorms met veel hout, douches die het niet altijd even goed doen, maar heel relaxte gemeenschappelijke ruimtes met bijv een hangmat (lig ik nu tr chillen) en schommels. Bij aankomst deden we een spelletje dart en dobbelen om misschien een gratis nacht te winnen, wat een gewoonte is als je in dit hostel komt. Helaas niet gelukt;).

We waren nog amper klaar of daar kwamen Jelt en Lotte de hoek om zetten! Leuk moment was dat, ook wel onwerkelijk. Je wilt gelijk zo veel vertellen maar je weet ook niet echt wat of waar te beginnen. Na een dag inmiddels samen komen er steeds meer dingen naar boven.
Na een tijdje voelde het alweer alsof we elkaar gewoon een paar dagen geleden nog gesproken hadden.
Heel vet om dit met z'n allen te delen deze ervaringen hier. Je loopt het hostel uit en je kan links of rechts; als je beide kanten ziet denk je niet dat het ergens op uit komt. Voor je is een vervallen huis wat waarschijnlijk nog door de aardbeving is verwoest. Af en toe loopt er iemand langs, vaak ook een local met rode stip op het voorhoofd. Inmiddels weten we dat het steegje links uitmondt op een grote straat. Het winkeltje om de hoek waar we water en Snickers kopen is ook al op ons duimpje te vinden. Daarnaast wennen we ook al aan het verkeer, veel motorbikes en veel wandelende mensen. En iedereen doet maar wat en loopt kriskras door elkaar. Zebrapaden zijn er niet want het is allemaal onverhard wegdek, wat met regen wel glibberpartijen veroorzaakt.
Er hangt ontzettend veel bedrading hier. Verder zijn er heel veel winkeltjes waar ze fruit verkopen of groenten. Ook Nepalese kleding is er in overvloed. Zonder maps.me kan je hier goed verdwalen. Ook zijn er veel kleine zijstraatjes, waar soms out of nowhere een scooter uit komt.

Vandaag zijn we een scooter gaan huren (verrassend);) en richting Panauti gegaan via Bahktapur. Eerst waren we Frank kwijt, wiens scooter even niet aanging en vervolgens een andere kant op reed dan waar wij stonden. Na een half uur weer gevonden en kon de tocht beginnen. Het was weer als vanouds, alleen was het hier wel weer een stukje drukker dan wat we gewend waren. Ook een stuk stoffiger. Het is je niet voor te stellen maar die auto's en vrachtwagens hebben vaak gewoon geen roetfilter. Rijd je daar lekker, komt er ineens een zwarte wolk rook op je af.. Blegh. M'n hoofd en kleding zat nogal onder de stof toen we terugkwamen. Tijdens het rijden voel ik echt zo'n Vrijheidsgevoel, heerlijk is dat. Beetje door het verkeer sjezen, stukken onverhard, het kan allemaal, mooi uitzicht, lelijke vervallen huizen, alles vind ik leuk om te zien en daar rijden we dan met z'n 4en! Super nice.

Bij het eten hebben we momo"s besteld, typische dumplings hier. Ik had niet verwacht dat ik ze zo lekker zou vinden! Chicken chili waren de beste, de saus deed het hem. Niet te pittig, precies goed. Ennnnn, het was weer tijd voor de vrijmibo!! Dat werd een Everest Beer of Nepal Ice. Daarna ook nog een wijntje gedronken in een ander tentje. De straten waren uitgestorven de terugweg naar het hostel, het enige wat er rondliep waren honden (vindt Lotte leuk). Morgen hebben we weer een scooter dagje op de planning!

Geschreven door Annajulia.op.reis