Het heeft nog tot diep in de nacht geregend maar als we 's ochtends wakker worden is het ineens weer droog. Dat is een mooie meevaller aangezien de weersvoorspellingen er toch echt een stuk natter uitzagen 💦!

Omdat het de hele dag zou regenen heeft onze aardige 'host' Emma gisteravond nog wat tips gegeven wat dán te doen in de omgeving, dus het plan van vandaag is snel gemaakt. We doen het vooral lekker rustig aan en starten de dag met een goed ontbijtje inclusief verse eieren van de farm 🍳. Dan stappen we in de auto en gaan we onderweg naar onze eerste stop. Bewapend met lange broeken en vesten want volgens het weerbericht zal het zo dadelijk dan toch écht weer gaan plenzen en de temperatuur flink dalen 🥶.

We zetten koers naar Seals Rock, een heel klein dorpje aan de kust dat vooral bekend staat om zijn prachtige stranden en unieke surf- en snorkel mogelijkheden. Én om de koffie als we Emma mogen geloven dus we rijden eerst direct door naar het lokale koffietentje (lees: hipster-caravan) want cafeïne kunnen we wel gebruiken op dit tijdstip. Maar wat schetst onze verbazing? Als we vlak voordat we het dorpje binnenrijden de donkere bossen uitkomen zien we dat de lucht boven ons ineens helemaal is open getrokken. De zon schijnt als een malle en als we even later zicht krijgen op de zee zien we dat het strand al (het is 'pas' 10:30) vol ligt met mensen terwijl tientallen surfers zich uitleven op de metershoge golven. En daar komen wij dan aan met onze lange broek, lange mouwen en, jawel, een paraplu 😅.

We halen snel een koffie, waar we gezien de temperaturen dan tóch maar een ijskoffie van maken, en overdenken onze zonden. Wat nu te doen? Op het strand liggen heeft geen zin want we hebben geen zwemspullen mee en op en neer rijden naar het huisje om deze op te halen is ook zonde, zeker als het zo dadelijk álsnog gaat plenzen... Optimistisch als we zijn gaan we toch voor dat laatste. We rijden snel naar de farm om ons om te kleden en badlakens te halen en als we een uur later terug zijn in Seals Rock schijnt de zon nog steeds. Goed gegokt dus! 🎲🔆 We weten niet hoe snel we de badlakens moeten neerleggen en een plons te nemen in de golven. De temperatuur van het water is heerlijk en zeker met de benauwde temperaturen op het droge (het loopt inmiddels richting de 28 graden, in de schaduw!) erg welkom 🥵. Zo blijven we nog zeker een kleine twee uur genietend op en neer lopen van onze handdoeken naar het water (en vice versa) maar als de lucht dan toch wat grijziger begint te worden besluiten we snel weer richting auto te gaan.

De timing kon niet beter want als we na het afkloppen van al het zand de autodeuren dichtslaan worden de eerste druppels zichtbaar op de voorruit 💧. Op aanraden van Emma wilden we nu eigenlijk doorrijden naar de vuurtoren en daarna naar een ander ogenschijnlijk fotogeniek meertje. Maar omdat deze in een Nationaal Park liggen en dat park i.v.m. de verhoogde kans op bosbranden hermetisch is afgesloten zit dat er helaas niet in vandaag. Dus stellen we de navigatie in op Smiths Lake, een ander klein kustplaatsje op eem klein halfuurtje hier vandaan. Inmiddels zet de regen door en als we even later in Smiths Lake aankomen zijn de meeste badgasten al vertrokken, de straten zijn er vrijwel verlaten. De enige strandtent/koffiebar van het dorp is gelukkig nog wél open. Dus we bestellen een goeie bak koffie én een welverdiende lunch 🍔🍰 terwijl we vanaf het overdekte terras uitkijken over het water waar we steeds meer regendruppels zien verschijnen.

We rijden nog wat verder noordwaarts naar Booti Booti National Park waar we nog een mooie trail zouden kunnen lopen. Als we daar aankomen blijkt deze echter 7km lang te zijn én minimaal 3 uur in beslag te nemen. Alhoewel het nu alleen nog maar miezert zien we het eigenlijk niet zo zitten om straks ergens halverwege de route in een bos rond te banjeren als de verwachte onweersbuien álsnog naar beneden komen. Dus rijden we nóg wat verder richting Forster, de enige middelgrote 'stad' in een héle wijde omtrek. We maken een rondje door de shoppingmall en fixen een flesje wijn voor vanavond, maar dan is het wel weer mooi geweest.

Als we even later weer buiten staan komt het dan eindelijk met bakken uit de hemel zetten. We trekken een sprintje naar de auto en vertrekken huiswaarts, op naar de farm! Onderweg komt er alsmaar meer water naar beneden zetten, het zicht wordt steeds slechter en de straten staan blank. Daar zijn we hier inmiddels wel achter gekomen.. Het zou hier dan wel niet zo vaak regenen (normaal gesproken dan...😅) maar áls het dan eenmaal begint te regenen gaan alle remmen los. Vandaar waarschijnlijk ook de bizar weinige foto's van vandaag 😇.

Een klein uurtje later draaien we weer de 3km lange (!) en tevens onverharde oprijlaan van de farm op. De grote hoeveelheden zand die zich in de voorbije twee weken heeft opgehoopt op de auto maakt plaats voor modder terwijl we ons een weg door de ontelbare plassen heen banen 🚗💨. We parkeren de auto en als alle spullen even later weer veilig droog binnen zijn springen we snel onder een warme douche. Dan zien we tot onze grote schrik dat we vandaag alletwee enorm verbrand zijn. Dat hadden we gezien de weersvoorspellingen niet verwacht vanmorgen 😂. Daarna tovert Lenn een heerlijke salade op tafel en duiken we even later weer onder de wol, maar uiteraard niet vóórdat we nog gezellig een spelletje spelen 🎲🍷.

Morgenochtend is het alweer tijd om deze plek te verlaten en langzaam richting Sydney te rijden. Máár we gaan eerst nog twee dagen naar de Blue Mountains hier zo'n 350km vandaan, een park dat de afgelopen weken volop in het nieuws is geweest i.v.m. de mega branden die daar woedden vlakbij Sydney maar waar het grootste gevaar inmiddels is geweken als we de laatste berichten mogen geloven 🔥👨‍🚒💦. Benieuwd wat we daar gaan aantreffen...

Geschreven door Nu-we-er-toch-zijn