Lost? Wij raakte natuurlijk niet echt verdwaald in San Francisco. Wat we wel kwijtraakte komt zo, de dag begon namelijk best goed...!😮
.
.
.
We lopen om 8 uur bij de camping weg, een kleine tien minuten naar de Ferry lopen. Daar aangekomen kopen we onze kaartjes en gaan we in de rij staan voor de boot tussen alle Amerikaanse werklui die ook de Ferry nemen naar San Francisco. De tocht duurt een halfuurtje, onder andere varend langs het kleine, welbekende eilandje Alcatraz. Als we op de pier aankomen gaan we eerst op zoek naar een kiosk waar we een 'muni' dagkaartje kunnen kopen; hiermee mag je de hele dag onbeperkt op alle openbaar vervoer types van muni. Dit zijn bussen, streetcars en de natuurlijk cablecars..de beroemde oude kabel trammetjes uit San Francisco. Als we de tickets hebben gescoord lopen we langs alle pieren eerst naar de bekende pier39, bij Fisherman's Wharf. Een hele mooie pier met allemaal gekleurde winkeltjes en eettentjes en aan het eind natuurlijk de plateaus in de zee met de zeeleeuwen erop. We gaan alle leuke winkeltjes af en gaan ten slotte een kijkje nemen bij de zeeleeuwen die je al van een goede afstand hoort.

Daarna willen we eerst de tram pakken naar de Lombart Street; de bekende, steil naar beneden lopende bochten-straat met de bloemenperkjes. Als we bij de tram aankomen lijkt het erop dat er iets stuk is want de tram vertrekt maar niet en er staat een enorme rij. Dus we besluiten maar een stukje te gaan lopen en zo meteen verder met de tram te gaan. Dus we gaan lopen, maar al snel hebben we hier spijt van. De wegen lopen hier zo ontzettend steil omhoog dat je gewoon bijna niet vooruit komt. Maar uiteindelijk komen we er en we zijn niet de enige daar..
We lopen via de Lombart street naar beneden en pakken en paar straatjes verder de tram, naar Chinatown. Een wijk in San Francisco waar alleen Chinezen wonen (goh) en ook alles door Chinezen is gemaakt en gebouwd. Je hebt echt alleen maar winkeltjes met rommel, je waant je hier gewoon in het Aliexpress Walhalla. Het is zo raar hier, het lijkt net of je niet meer in Amerika loopt..maaarrr aan het eind van de straat staat een soort van Chinese boog over de weg en dát is waar de hoofdstraat van Chinatown ophoudt. Direct loop je hier hét winkelcentrum van San Francisco in(bij Union Square) met de meest dure winkels en bizar hoge gebouwen. Een heel raar contrast met die Chinese rommel er net voor. We lopen wat door het enorme centrum heen en besluiten dan dat het tijd is om even pauze in te lassen bij de Starbucks in Macy's (een mega warenhuis, soort V&D).
Daarna pakken we het trammetje weer, naar het museum over de cablecars. Niet echt een museum, maar een soort hal waar je over een balustrade kijkt naar de werkplaats én het werkende mechanisme van de cabelcars. Aangezien het hier de enige werkende cabelcars zijn op de hele wereld is dit wel interessant om te zien. Met ook overal uitleg hoe ze werken en hoe zwaar het is om zo'n ding te bedienen.
We pakken de tram nog naar het financial district, waar alleen maar huizenhoge bankgebouwen boven je uittorenen en uiteindelijk gaan we met een tram weer terug richting Fisherman's Wharf. Hier willen we nog even rondlopen, uiteindelijk wat eten en dan terug met de Ferry.🛳

We struinen nog wat winkeltjes af en zien dan de enorme zuurdesem bakkerij waar je vanaf de straat door een enorme ruit kan zien hoe de bakkers staan te werken. Binnen kan je hier ook bovenlangs rondlopen, waar het proces op bordjes wordt uitgelegd en dat doen we. Best wel raar om te bedenken dat je in heel Amerika geen normaal brood kan krijgen en je hier boven een super grote bakkerij staat.🍞

We lopen het bakkerij winkeltje nog in en ineens beseffen we ons dat we de tas van de camera niet meer bij ons hebben. Wel de camera, maar niet de tas. Nouja denken wel..wel balen maar ach die tas. En ja, er zit inderdaad een reserve accu van de camera in..ook balen maar dat overleven we wel.
Maar ohneeeeeeee, de sleutel van de camper zit er ook in. En echt, we kijken elkaar aan en hebben echt een soort kortsluiting. SHIT SHIT SHIT.. We kunnen echt geen van beide normaal nadenken, er is alleen maar kortsluiting en in een soort van opwelling rennen we naar buiten in de hoop dat die tas gewoon buiten op ons staat te wachten. Nee tuurlijk niet! 😐 Oké, die vinden we nooit terug denken we; San Francisco is zó groot, we zijn op zó veel plekken geweest en er zijn zoveel mensen hier. Die tas kan overal zijn.
Terwijl Bob Cruise America belt met de vraag wat we we moeten doen zonder sleutel, probeer ik nog na te denken waar in vredesnaam die tas kan zijn. Ik bedenk me dat het wel slim is om op de camera (die we dus nog wel hebben.. ) te kijken op welke foto we de tas nog hebben voor het laatst in de hoop zo iets te kunnen verzinnen...maar er is nog steeds alleen kortsluiting en ik kan niet eens meer bedenken wat we uberhaupt hebben gedaan vandaag.
De man van Cruise America kan ons niet verder helpen dan dat we naar een sleutelmaker moeten gaan en die man Cruise America moeten laten bellen. Met een speciale code kunnen de sleutels dan bijgemaakt worden. Aaargh, daar hebben we echt zo geen zin in op de laatste dag! Maar wat moet dat moet he?!

Maar ineens krijg ik een ingeving. De laatste foto mét tas was na die kronkelweg..dus ergens tussen daar en nu zijn we hem kwijt geraakt. Oké we hebben veel gedaan, maar niet heel veel dingen waarbij je je tas neerzet, wegzet of wat dan ook. Dus, 1000000 krakende hersencellen verder bedenk ik me, terwijl Bob nog steeds belt met Cruise America, dat eigenlijk de enige plek waar de tas achter kan zijn gebleven bij de Starbucks op Union Square is. Althans, ik hoop dat hij daar is en dat hij dan ook gevonden is.

Als er is opgehangen zoeken we snel het telefoonnummer van de Starbucks in de Macy's op. Met gekruisde vingers staan we te wachten tot er iemand op neemt. En dat duurt láng. Maar na zeker 20 keer overgaan, wordt er opgenomen. En, serieus.. We hadden stress. En buikpijn. En echt heel veel stress. Maar OMG die man zegt dus gewoon dat er een zwarte camera tas gevonden is. We vragen hem voor de zekerheid nog te kijken of er een sleutel in zit van Cruise America..voordat het toevallig een andere tas blijkt te zijn. Maar nee ER ZIT EEN SLEUTEL IN!!!! 🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉

Dus we haasten ons weer terug naar de tram, weer het hele eind terug naar Union Square en rennen bijna de Starbucks binnen. En jaaaaaaa, het is echt onze tas met echt onze sleutels! We geven die beste man nog al ons overige kleingeld dat we hebben als eeuwige dank en vieren even een klein feestje. Want, hóe kan je in zo'n grote stad iets kwijt raken en ook nog terugvinden? HOE!?
...nog nooit zo opgelucht geweest.

Dus weer de metro terug...en als twee bezetenen controleren we elke 100 meter of we alles nog hebben.

We gaan nog even snel wat eten op Fisherman's Wharf, want we vergaan ondertussen van de honger en zijn dan echt kapot! Wat een dag!
We nemen de Ferry terug, lopen terug naar de camping en dan rest ons nog een ding: de camper moet schoon. 😑 Gelukkig hadden we al wat opgeruimd en is het nu zo gebeurd. Dus na een uurtje is alles als nieuw, springen we nog even onder de douche en kruipen we snel in bed. Morgen gaat vroeg de wekker want in de ochtend spits moeten we weer naar Cruise America om de camper in te leveren..


Eind goed al goed laten we maar zeggen.....😅

Geschreven door Nu-we-er-toch-zijn