Wanneer we wakker worden in ons nederige stulpje valt het direct op dat het éindelijk is gestopt met regenen. Niet dat de zon schijnt, want het zit nog potdicht maar het is in ieder geval ietsje beter te noemen dan gisteren. Warm is het zeker niet en met maximaal 15 graden aangegeven voor vandaag moeten we er toch echt aan gaan geloven de lange broek maar weer eens aan te trekken.👖

We schuiven ons dagelijkse bakje yoghurt met mango en aardbeien naar binnen 🥭🍓 en beginnen aan het korte tripje naar Wilsons Promontory. Een nationaal park, ten zuidwesten van Melbourne aan de kust. Vanaf onze slaapplaats is het een goed halfuurtje rijden naar de ingang van het park en dan nog zeker 15 minuten tot waar we willen zijn: het visitor centre waar we vandaan een shuttle bus kunnen nemen naar Telegraph Saddle Car Park. Vanaf hier kunnen we beginnen aan een wandeling naar de top van Mount Oberon. Het bordje aan het begin van de trail zegt ons dat zo'n 3.5 km enkele reis is en het gemiddeld 60 minuten duurt om op te top te staan. Wij natuurlijk weer een beetje sceptisch, want wie doet het nou in vredesnaam een uur over 3.5 km?! 🤪
Dat nemen we weer snel terug, want de weg die we oplopen loopt continu omhoog, zonder een enkel stukje vlakke of dalende weg kruipen we bijna omhoog. Het is geen super spectaculaire trail, want we lopen maar gewoon over een kiezelweggetje door een voor hier alledaags bos.. maar het gaat uiteindelijk om het uitzicht hè. Haarspeldbocht voor haarspeldbocht komen voorbij en stapje voor stapje duwen we onszelf die berg omhoog terwijl we onze benen langzaam voelen verzuren. Gelukkig sluiten ze de trail af met nog een aardig aantal trappen om echt óp te top te komen, want het zou toch niet een echte trail zijn als er geen trappen in van pas kwamen.. 😅
Eenmaal op te top aangekomen ploffen we neer op de eerste beste steen die we tegen komen, zodat de beentjes even bij kunnen komen, en genieten van het meesterlijke uitzicht. We kijken uit over daar waar we begonnen, het visitorcentre, over de bossen van dit nationaal park maar ook over de kustlijn.

Eenmaal uitgerust beginnen we weer aan de weg terug, eitje! Want nu gaat alles lekker bergafwaarts, maar toch hebben we weer lekker zure beentjes wanneer we beneden weer op het busje staan te wachten..🚌

Het is al weer lunchtijd geweest als we terug aankomen bij het Visitor Centre en we duiken hier dus ook even het café in voor een kleine versnapering.. 🤓

In de middag wagen we ons nog aan een aantal kortere en vooral vlakkere wandelingen nu onze benen niet meer voelen of ze ooit nog bergopwaarts kunnen lopen. We lopen een rondje over de boardwalk, lopen door het mulle zand naar Wiskey Bay en sluiten af met een stukje door een mangrove bos naar Millers Landing. Met goed verzuurde benen stappen we dan ook aan het eind van de middag in de auto terug naar ons huisje.

Savonds maken we een goede pan pasta, daar waren we wel aan toe na deze lange dag! 🍝 Daarna beginnen we aan het inpakken van alle spullen en gooien we zoveel als al kan in de auto, want morgen gaat vroeg de wekker. Door de bosbranden hebben we de route moeten wijzigen en zullen we morgen in 1 dag vanaf hier naar net voorbij Sydney rijden, een goede 12u onderweg. We zullen dan dus ook al voor de zon op komt, vroeg in de morgen vertrekken..🌄

Met alles opgeruimd en klaar gelegd voor morgen spelen we nog een spelletje en kruipen we vroeg onder de wol. De wekker staat om 4.30u..🔔

Geschreven door Nu-we-er-toch-zijn