We worden wakker in een in mist gehuld berglandschap. De overduidelijke geur van zwavel maakt echter al snel duidelijk dat het geen normale mist betreft. Blijkbaar is de windrichting vannacht gedraaid en heeft de rook van de bosbranden, minimaal 500km (!) verderop, ons inmiddels ook bereikt 🔥. Maar dat mag de pret niet drukken en na een goed ontbijt zetten we koers richting het zuiden en de kust! 🌊 Onderweg slaan we nog even een flinke lading proviand in in Warrnambool, de laatste grote 'stad' die we de komende dagen zullen tegenkomen.

Na twee uurtjes sturen over de meest afgelegen landweggetjes waarop we vrijwel niemand anders tegen komen komt de kustlijn langzaam maar zeker in zicht. Niet veel later draaien we de befaamde Great Ocean Road op, volgens velen dé weg der wegen in heel Australië 🛣. En terecht overigens! De weg krult heerlijk vloeiend langs de kustlijn terwijl enkele tientallen meters onder ons het azuurblauwe zeewater zichzelf stukslaat op de grillige zandstenen rotsformaties. Onderweg stoppen we bij diverse uitzichtpunten waarbij we steeds weer, soms na een korte wandeling, worden getrakteerd op machtig mooie plaatjes.

Uiteraard stoppen we ook bij de 'Twelve Apostles', oftewel dé grootste en meest bekende attractie langs de Great Ocean Road 📸. Alhoewel de parkeerplaats hier voor Australische begrippen mega is hebben we moeite om een plekje te vinden, maar na een paar minuutjes rondrijden is het toch gelukt. We dalen af naar een rotswand langs de zee waar we vanaf een balustrade een mooi uitzicht hebben over deze twaalf wereldbekende rotsen in de branding. Het is hier echter ongekend druk en we hebben serieus moeite om wat foto's te schieten zónder andere mensen erop, maar als dat eenmaal is gelukt lopen we snel weer terug naar onze auto. Iets verderop maken we nog een stop bij de Gipson Steps waar we via een steile in de rotsen uitgehouwen trap afdalen naar het onderliggende strand ⛱. We genieten hier ruimschoots van het eindeloze geweld waarmee de metershoge golven op het strand klappen. Eenmaal terug bij de auto zien we dat de middag alweer bijna voorbij is en besluiten we vanaf hier maar door te rijden naar onze accomodatie voor de komende twee nachten.

We laten de kustlijn (voor vandaag) weer even achter ons en slingeren het groene bergachtige binnenland in. Niet veel later draaien we de oprijlaan van de 'boerderij' op die we via AirBnb hebben geserveerd. Het ziet er allemaal nogal verlaten uit en als we even later worden 'begroet' door een heel stel wild ogende honden vragen we ons even af of we hier wel goed zitten. Een telefoontje later komt de eigenaresse (Vivien) naar buiten gewandeld met een kleine koala in haar handen, de verbazing over waar we nu toch weer in hemelsnaam beland zijn is compleet 🐨! Later blijkt dat de bewoners zich op hun erf over tal van dieren hebben ontfermt, van kangoeroes, koeien en struisvogels tot alpaca's, geiten en kalkoenen. Oftewel we voelen ons hier al snel helemaal thuis 🦘🐐!

We krijgen een korte rondleiding door het huis en de aangebouwde kamer waar wij de komende twee nachten mogen slapen. De badkamer, keuken en woonkamer delen we met de bewoners zelf dus dat is wel even wennen na onze accomodaties van de afgelopen dagen. We spelen een spelletje en duiken dan de keuken in om broodjes hamburger te maken 🍔. We eten samen aan tafel met Vivien en haar man Robert die inmiddels ook thuis is gekomen. We kletsen over van alles en nog wat als we horen dat we eventueel heerlijk kunnen wandelen over het bijna 100 hectare grote landgoed. Het is pas 19:00 dus dat klinkt ons als muziek in de oren na een dag waarop we vooral veel in de auto hebben gezeten. Op advies van Robbert nemen we ook meteen de vijf honden mee, die weten immers de weg én die zouden de vele slangen waarvan het hier wemelt op afstand houden 🐍. We lopen toch al gauw een kilometertje of 6 door een prachtig groen en heuvelachtig gebied terwijl de zon in de verte langzaam wegzakt. We genieten van de sirene rust terwijl de honden om ons heen een beetje ravotten in de bossen. Moe maar voldaan keren we even later weer terug. We krijgen nog een lekker bakkie koffie aangeboden en Robbert vraagt ons of wij het leuk zouden vinden als hij ons morgen nog wat mooie en unieke locaties in de omgeving laat zien. Zo 'ongemakkelijk' als het aan het begin een beetje aanvoelde zo gastvrij en welkom voelen we ons inmiddels slechts een paar uurtjes later.

We spelen nog een spelletje onder een het genot van een glaasje lokale Chardonnay maar dan is de dag toch echt weer voorbij. We moeten nog even kijken wat we morgen precies gaan doen maar de keuze is een reuze, eerst even lekker uitslapen ⏰!

Geschreven door Nu-we-er-toch-zijn