Tijd voor een nieuwe! Want voor de oplettende lezer, gisteren was er inderdaad geen. Weet je waarom? Gisteren hebben we he-le-maal niets gedaan! Ja goed, in de auto gezeten.. heul lang. Om uiteindelijk om te draaien voor een bosbrand en weer heel lang terug te rijden🤦‍♀️. Aangekomen bij de oostkust in het plaatsje Bicheno, gegeten aan de zee en vroeg naar bed. Dus..

Vandaag, nieuwe ronde nieuwe kansen. En we vertrekken dan ook al vroeg naar Freycinet Nationaal Park. Het ligt hier om de hoek (30 minuutjes rijden..) en we staan dus al vroeg aan de start van een hike richting Wineglass Bay. Een beetje mopperend dat het vandaag alweer bewolkt is beginnen we aan de hike. Beetje een heuveltje op, langs rotsen, uitzicht op stranden, paar traptreden... en al snel hebben we het zo warm dat die bewolking toch niet zo erg is. En dan staan we ineens voor een bord met een mededeling in de trant van 'ga niet verder als je niet fit genoeg bent, niet zonder water, niet zonder wandelschoenen etc. etc. Want de hike bestaat vanaf nu vooral uit trappen, er zijn 1000 treden voor je beneden bent. En die moet je dan vervolgens ook weer terug naar boven.' Haha, oké... we hebben het nu al mega heet, maar prima.. we zijn best fit, toch? 😂 Dus daar gaan we.. trede voor trede komen we uiteindelijk jij Wineglass Bay aan. Een grote baai waar helder blauwe zee in hoge golven steeds het witte stand op komt, prachtig! We besluiten dat we het bij deze wandeling gaan laten, want het is wel mooi maar we vinden het nou niet heel spectaculair en zien het niet echt zitten hier de hele dag te blijven. Dus, nu moeten we weer met die 1000 trapjes terug naar boven. Met een beetje tegenzin beginnen we aan het stuk terug. Niet gelovende dat het er echt 1000 zijn gaan we lekker alle tredes tellen, meteen een beetje afleiding 😂. Uiteindelijk komen we na geen 1000, maar wel zo'n 900 tredes weer op het punt waar het bord stond en gutst het zweet van ons af, wat een monster van een hike dit.
We volgen het pad weer terug naar de auto en lichtelijk oververhit vervolgen we onze weg.

We rijden de kustweg af die van Noord naar Zuid langs de oostkust van Tasmanië loopt en stoppen in het eerste beste dorpje dat we tegenkomen 'Swansea' voor een koud drankje. Blijkt dit een of ander toeristisch dorp te zijn, waar meer mensen zijn dan we de afhelopen 4 dagen gezien hebben. We vinden een leuk cafeetje en bestellen beide een salade met frietjes als lunch. Terwijl we daar aan ons tafeltje zitten beseffen we ons dat we de bewolking achter ons hebben gelaten en we nu weg zitten te branden in de zon.. ☀️

Eenmaal in de auto vragen we ons af waar we eigenlijk heen gaan.. Of helemaal zuidelijk met bekende uitzichtpunten op de zee of halverwege ergens aan de kustroute stoppen en lekker even chillen op het strand. Dat laatste wordt het, en zo stoppen we aan een strandje niet heel veel verder. Dit strand is prachtig. Het zand is hagelwit en de zee super helder blauw. De golven zijn soms zo hoog! 🌊 Dapper als we zijn lopen we direct de zee in... kouuuuud! Maar opgeven is geen optie en eenmaal in het water is het best lekker. De golven zijn zo hoog dat je er meters ver op mee kan liften, er door heen kan duiken of er half in kan verdrinken als je niet oplet 😂
We vermaken ons hier prima, drogen daarna nog even op op het strand en rijden naar het hotel.

We slapen vlakbij het vliegveld, want morgenochtend is het al weer tijd om Tasmanië achter ons te laten en weer terug te gaan naar het 'vaste land'. ✈️

Geschreven door Nu-we-er-toch-zijn