Gelukkig, Henk is een eind opgeknapt en voelt zich een stuk beter. Het ontbijt smaakt ‘em prima en hij ziet het wel zitten om samen te gaan fietsen. We nemen dezelfde route die ik gisteren al deed, maar nu helemaal tot Primosten. Dat is trouwens niet heel ver, na goed 10 km zijn we er, maar door het gehobbel is het vermoeiender dan asfaltwegen. Ik ben blij dat Henk nu ook genieten kan van deze schitterende kustroute. Hij heeft z’n energie nog niet helemaal terug, want we moeten wel een keertje rusten tussendoor. Primosten is een heel klein stadje op een schiereiland, met een heel smal stuk verbonden met het vasteland. Aan het begin, op een pleintje voor de poort is het met allerlei kraampjes heel toeristisch. We zoeken er een plekje voor de fietsen en lopen de poort door. We klimmen door de nauwe straatjes omhoog en komen uit bij de hooggelegen Juraj-kerk. Het stadje vinden we wel aardig, maar van de kerk zijn we echt onder de indruk. Wàt een prachtplek! Een begraafplaats ernaast en een tuin en overal dat geweldige uitzicht, zó mooi! We willen een poosje blijven zitten, maar Henk’s “suikeralarm” gaat piepen……tekort aan suiker. Omdat het hier toch maar klein is hebben we alles in de tassen gelaten en moeten dus eigenlijk meteen terug. Of een ijsje kopen……ik loop snel naar beneden en koop 2 ijsjes. En dan net zo snel weer naar boven, pfffff, hijgend kom ik bij Henk en gelukkig, het ijs is nog niet gesmolten. Bankje in de schaduw, het zit heerlijk hier. Na verloop van tijd gaan we in een rustiger tempo naar beneden en zoeken waar we een broodje kunnen kopen. Ik heb de bakker gemist vanmorgen (terwijl ik toch echt vroeg genoeg op was). Restaurantjes genoeg, maar een simpel broodje…….uiteindelijk lukt het en we zoeken uiteraard weer een schaduwbankje om ze op te eten. We fietsen nog een heel klein stukje verder om een goede foto te kunnen nemen van Primosten, draaien dan om en fietsen via dezelfde route terug. Nog 1 stop maken we, ja natuurlijk weer bij een bankje in de schaduw. Dit keer niet voor koffie, maar voor een zwempauze. Ik vind het erg leuk om aan die ruige kust hier nog een keer het water in te gaan en Henk zorgt ervoor dat dat op de foto komt. Na een poosje te hebben gezwommen en gesnorkeld tussen de rotsen klim ik het water weer uit en even later fietsen we terug naar de camping. We maken plannen voor morgen en zitten een poos lekker rustig bij de camper. Voor het eten ruimen we vast e.e.a. op en ik ga afrekenen. We eten gebakken aardappeltjes met spekjes, uitjes en erwtjes en het smaakt ons uitstekend. Nog een laatste keer hier heerlijk buiten zitten, de zon onder zien gaan en de lucht zien kleuren.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis