In de ontbijtkamer staan de tafeltjes al gedekt klaar. Zodra onze gastvrouw merkt dat we aanwezig zijn, informeert ze wat we willen drinken en of we een ei lusten. Zoals altijd wil Henk koffie en ik thee en dat ei, dat willen we wel. Ze brengt brood, koffie en thee en later de eitjes. Geen luxe hotel, maar wel netjes verzorgd. Omdat het nog maar een klein stukje is naar Pfronten (waar de auto op ons wacht), gaan we vandaan niet fietsen. In dit pension hebben we voor 2 nachten gereserveerd en dat komt goed uit want de omgeving nodigt uit om te gaan wandelen en van de bergen te genieten. Na het ontbijt lopen we naar de gondelbaan en gaan omhoog naar de Neunerköpfle. Het is zo’n typische wintersport 8-persoonsgondel en het bijna vreemd om niet je ski’s te hoeven pakken als je uitstapt. Boven staan we op 1800 m. hoogte, het is zonnig, maar wel fris. Mooi zicht op Tannheim beneden ons. We besluiten naar de Gappenfeldalm te lopen (10,5 km heen en weer). We komen langs de plek waar veel parachutisten starten, maar zo te zien duurt het nog een poos voor de eerste zover is en dus lopen we door. Het uiten van je muzikale talenten op koeienbellen laten we maar aan de kinderen over; wel heel leuk zoals men dat hier heeft opgesteld (inclusief muziekboek). Het pad gaat midden tussen de koeien door en klimt en daalt afwisselend. Heerlijk om weer eens op bergpaadjes te lopen! Na een uur en drie kwartier zijn we bij de alm. De zon is allang achter de wolken verdwenen en we vinden het veel aangenamer om binnen te zitten. Het is een kleine, erg eenvoudige alm met een heel beperkte kaart. Voldoende voor een lunch, en het is er prettig uitrusten met een bauern-brotzeitbrett. Als we weer naar buiten gaan schijnt de zon weer; helaas is dat van korte duur en na een poos gaat het zelfs regenen. Dat was niet voorspeld, pas aan het eind van de middag werd er neerslag verwacht. Gelukkig hebben we onze jacks aan, die houden het bovenlijf aardig droog. Het wordt snel grijzer en als we in de gondel naar beneden zitten, is er bijna geen uitzicht meer. Toch wordt het alweer droog als we door het dorp lopen. Vanwege Maria Hemelvaart (een feestdag hier) is alles gesloten, dus het is erg rustig. We bekijken nu ook de kerk wat beter van binnen. We vinden het wel erg druk met allerlei beschilderingen en versiersels. Wel is er een mooie schildering op de gevel van een bijgebouw, met de handen van Jezus die licht uitstorten over de mensen. In het zonnetje lopen we het laatste stukje naar huis. Ook al zijn we de afgelopen 10 dagen best heel sportief bezig geweest, toch voelen we nu de spieren goed. Meer dan na het fietsen; blijkbaar zijn er toch weer andere spieren aan het werk geweest. Buiten wordt het weer donkerder en nat, wij gaan lekker warm douchen en koffiedrinken. Gelukkig is het opgeklaard als we ‘s avond naar GiggeHi lopen, een Italiaanse tent waar we (gezien de drukte gisteren) vanmiddag vast gereserveerd hebben. We hebben wel weer zin in pizza en ze smaken uitstekend. Helaas worden we tijdens de wandeling terug verrast door een hoosbui en moeten nog even schuilen. Gauw alle natte kleren uit als we op de kamer zijn; hopelijk zijn ze morgen droog als we weer moeten inpakken.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis