Zoals gewoonlijk zijn we een uur nadat we zijn opgestaan reisvaardig. We hebben binnen ontbeten want het is erg koud. Na een mooie tocht langs de Red Canyon en door mooie bossen zijn we net na tien uur bij Zion NP. Opeens rijden we in een prachtig ruig berggebied met hoge, steile, machtige bergen, zeer indrukwekkend. Na een paar kilometer komen we bij een lange, onverlichte tunnel. Campers kunnen hier alleen door als er geen tegenliggers zijn. Voor elke camper wordt het verkeer aan de andere kant stopgezet en als de tunnel leeg is mag je gaan (met advies om precies in het midden te rijden). We verwachten wel enige wachttijd, maar dat viel erg mee. Na de tunnel een stel steile haarspeldbochten naar beneden en dan staan we om 10.30 u. bij de camping. Dit keer is onze plaats nog niet vrij en we mogen na 12.00 u. terug komen. De camping ligt direct naast het visitor-centre en de grote parkeerplaatsen (iedereen parkeert hier en moet met de shuttlebus de Zion Canyon in). Het is erg druk, maar gelukkig is er nog een plekje vrij op het terrein speciaal voor campers. We drinken even koffie en zoeken dan de halte van de shuttlebus. Jammer van de tijd om een poos te wachten tot we de camping op kunnen als we ook gewoon direct met de bus mee kunnen. Ik moet gewoon lachen als ik de rij zie die bij de halte staat te wachten. Het blijft maar doorgaan tot we eindelijk achteraan kunnen aansluiten. Wachttijd: een half uur, en dat valt me eigenlijk nog wel mee. De bergen zijn hier weer totaal anders dan we elders gezien hebben, groots en indrukwekkend ruig, maar er is ook veel groen. Halverwege de rit die naar het eind van de canyon voert stappen we uit. Het is inmiddels etenstijd en we kopen 2 grote pizzapunten die we op een bankje in de schaduw opeten. Ze smaken uitstekend en zo kunnen we er weer tegen. We lopen eerst naar de Lower Emerald Pools, een mooie plek wat hoger in de bergen waar een kleine waterval in een poel stroomt. Er is ook een route naar een nog mooiere en hoger gelegen waterval, maar die is afgesloten ivm gevaar voor vallende rotsen. Dus gaan we terug, nemen de bus een stukje en lopen naar de Weeping Rock. Dat is een grote overhangende rots waar overal het water langs de wanden sijpelt en over de rand druppelt. Er groeien dus ook veel plantjes en het is een prachtige plek om te zien. En ook wel verfrissend, die waterdruppels op je, want het is best warm, zo’n 35 graden. Dan nemen we weer de bus, rijden mee tot het eind en vandaar meteen helemaal terug. Heel mooi, maar we zijn morgen ook nog hier en nu willen we naar de camping. We blijken een schitterende plek te hebben; erg groot, met flink wat bomen, gezellige ronde zitplek en een prachtig zicht op de bergen. De eekhoorns zijn ook al present en even later komt er een hert langswandelen. Als de zon achter de bergen is verdwenen douchen we even in de caravan ( hier in Zion zijn nergens douches) en daarna steekt Henk het kampvuur aan. Lekker burgers bakken boven een vuurtje.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis