We hoeven niet zo vroeg op, want de ferry naar Corsica vertrekt vanmiddag om 14.00 uur. Om 10.00 uur moeten we hier uitchecken en voor die tijd verorberen we ons ingekochte ontbijtje en pakken de boel weer in. We houden 1 rugzakje met spullen die we aan boord nodig hebben apart. We fietsen richting de haven en komen over de wandelpromenade, Terrazzo Mascagni, waar we even genieten van het uitzicht langs en over de zee. Het is een erg grijze dag, wel erg benauwd en af en toe vallen er wat druppels. Op enig moment gaat het wat meer doorspetteren en op een overdekt terrasje drinken we een kop koffie. We bestellen hier altijd “Café Americano” (de Italiaanse varianten zijn ons te sterk) en vaak krijg je dan een espresso in een grote kop met een kannetje kokend water ernaast. Smaakt uitstekend en hier hoef je ‘t om de prijs niet te laten; €2,20 voor 2 koffie. De duiven zijn zo brutaal dat ze op je tafel komen zitten om eventueel een graantje mee te pikken. Pech voor hen, dat wij alleen koffie hebben. We fietsen verder langs de diverse havens en komen ook langs de vissersschepen waar de vis direct verkocht wordt. Iets verderop is de haven waar de ferry’s vertrekken en we zoeken eerst uit waar we straks precies moeten zijn. Het loopt tegen twaalven en we moeten een uur van tevoren aanwezig zijn, dus we besluiten om nu te gaan lunchen. Bij een simpel restaurantje gaan we aan een tafeltje buiten zitten, wèl onder de parasol, want het regent weer iets. We worden geholpen door een erg vriendelijke man en bestellen een salade, Henk met zalm en ik met kip. Het blijkt een goede keus: erg lekker en een ruime portie. Mooi op tijd rekenen we af en melden ons bij de ferry. We gaan keurig in de rij met auto’s staan, want aanwijzingen voor fietsers zijn er niet, en we horen met onze fietsen ook niet echt tot de voetgangers. We lijken de enige fietsers, tot er later nog een jong Duits stel per fiets aansluit. We gaan met z’n vieren toch maar langs de rij naar voren en krijgen een kleine plek aangewezen aan de zijkant van het autodek, waar het wel even passen en meten is. We klimmen alle trappen op naar het zonnedek, waar weinig zon te zien is. We installeren ons op een bankje en wachten tot we vertrekken. Pas na half drie varen we de haven uit. Het bankje (vol harde ribbels) gaat dan wat irriteren en als het ook nog eens gaat druppelen zoeken we een dek lager binnen een comfortabeler plekje. Beker koffie erbij, lezen, ‘n spelletje, af en toe aan dek kijken, chips eten, we houden het wel uit zo. Toch mooi op tijd naderen we Corsica, maar wel onder een zeer donkere onweerswolk, de regent klettert tegen de ruiten. Als we de haven binnenvaren breekt nèt een waterig zonnetje door. Zodra het schip aangemeerd ligt (om 18.20 uur) mag iedereen naar de voertuigen. Wij staan op het dek met vrachtwagens, helemaal achteraan en moeten wachten tot die (als laatste…!!) van boord gaan. Helaas starten ze wel als eerste de motoren en ‘t is geen doen in die hitte en uitlaatgassen. Men wijst ons wel een plekje aan de kant, maar dat scheelt niet zo heel veel. Ruim drie kwartier staan we daar te wachten en ik ben knap boos als we eindelijk de frisse lucht in mogen rijden. Fietsers tellen hier niet mee blijkbaar! Het hotel ligt dichtbij de haven en als we de bagage naar de kamer hebben gebracht gaan we eerst wat eten. Op een terrasje bij de haven (we zien het schip voor ons liggen) komen we bij met een hamburger, frietjes en een glas koude witte wijn. En natuurlijk water om het vochtverlies aan te vullen. Er staat een harde wind, maar koud is het niet. Terug op de kamer scheppen we orde in de tassen-chaos zodat alles weer op ‘t juiste plekje zit en rusten fijn uit.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis