Een rustige nacht hier op de camperplaats en nu zijn we al vrij snel weer klaar voor vertrek. We rijden richting Cap Frehèl, waar we willen gaan wandelen. Onderweg stoppen we even bij een supermarkt langs de route om brood, groente en fruit te kopen. Meteen de tank maar weer even volgooien, dan is dat voorlopig niet meer nodig. Tegen 11.00 zijn we bij de grote parkeerplaats van Cap Fréhel, waar slechts 6 camperplaatsen zijn. Natuurlijk zijn die allang vol en in de hoop dat er 1 snel vertrekt (we zien mensen erbij die terug gekomen zijn) zetten we de camper even neer op een plek voor bussen. Al snel komt er een strenge Franse agent naar ons toe die ons sommeert om te vertrekken, “only bus, madame”! Er zijn in geen velden of wegen bussen te zien, maar ja, we moeten echt weg. Daarom rijden we een klein stukje terug en parkeren bij Fort la Latte. Ook hier lijkt het niet mogelijk, de camperplaatsen zijn bezet en zijn sowieso lastig in te draaien, èn er staat een bord dat het verder voor campers verboden is. Echter, als we het éénrichtingpad volgen om de plek te verlaten, zien we een vrijwel leeg deel met een bord speciaal voor campers. Dat valt dus mee, we parkeren, drinken koffie, eten vast wat brood en gaan op weg. De temperatuur is prima, maar het is wel behoorlijk bewolkt. We volgen een tijdje het kustpad naar Cap Fréhel wat hier tussen hoge (braam)struiken door slingert. Af en toe krijg je even zicht op zee, maar meestal niet. Verderop wordt het meer opener en weidser, maar helemaal heen en weer is nu te ver lopen. We bedenken wat te doen en Henk stelt voor dat ik doorloop en dat hij met de camper die kant op komt. Halverwege hebben we net een leuke parkeerplaats gezien waar ruimte genoeg was en daar wacht hij even met de camper, drinkt vast een bakkie koffie en wacht op een telefoontje van mij om me vervolgens op te pikken. Zo gezegd, zo gedaan; ik vervolg het pad en kom na een tijdje inderdaad in veel opener gebied. Wat een prachtig uitzicht hier! De paarse hei (al aardig uitgebloeid trouwens) en de gele gaspeldoorn maken het een schitterend gezicht. Ik geniet er heel erg van en maak veel foto’s. Als ik ruim een uur later bij de vuurtoren kom is inmiddels de zon ook al een tijdje doorgebroken, echt een cadeautje! Ik kijk nog even bij de hoge kliffen en bel dan Henk. Een paar minuten later stap ik bij hem in de camper en rijden we door tot we een parkeerplek zien. Daar houden we lunchpauze. Om dan door te rijden naar de volgende kaap, Cap d’ Erquy. Daar parkeren we makkelijk en lopen er samen een rondje over de uitgestrekte vlakte hoog boven de zee. Eerst over een breed, vlak pad, dan een smal, vlak pad en dan een rotsachtig pad. Goed te doen en ook fijn om samen te lopen. Helaas is de zon achter dikke wolken weggekropen, waardoor het nogal grijs is. Er vallen zelfs eventjes spettertjes, maar dat zet gelukkig niet door. Terug bij de camper eten we een appel en rijden naar Erquy. We parkeren bij het strand, dat met dit weer helemaal leeg is en lopen een rondje door het dorp. We nemen een kijkje in een heel oud kerkje (12de eeuws) en zoeken de camping op, slechts 5 minuten van hier. We staan op het campergedeelte van een keurig verzorgde camping met een prima sanitairgebouw, ook wel weer fijn, na een nachtje zònder. We zitten nog een poosje buiten, maar door de stevige wind krijgen we het koud en verkassen naar binnen. Een stevige maaltijd van gebakken aardappelen, uitjes, spekjes en erwtjes gaat er wel in!!

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis