Het blijft een beetje vreemde gang van zaken hier; je ziet nooit iemand, behalve gisterenavond wat andere gasten, iedereen lijkt hier zelf z’n gang te gaan en ik heb mezelf toen ook maar aan een wijntje geholpen. Het ontbijt is karig, maar er staan wel veel koekjes; niet òns favoriete ontbijt. Al voor 9 uur zitten we op de fiets en in de verte zien we de heuvels opdoemen. We naderen de Apennijnen, maar eerst krijgen we Bologna nog. Na een half uur zijn we bij de rand van de stad en het kost ons nog eens ruim een half uur door het drukke verkeer voor we in het centrum staan. De fietsen gaan weer goed op slot, aan een officiële fietsbeugel deze keer, en we lopen het Piazza Maggiore op. Het zicht op de prachtige gebouwen wordt wel wat verknoeid door schreeuwerige reclamedoeken en een reuze-filmscherm, maar het blijft fraai. We willen eerst de grote basiliek bekijken, maar we mogen niet naar binnen…..te bloot gekleed, ik heb een mouwloos shirt en onze fietsbroeken zijn te kort. We lopen de straten opzij van het plein in, met overal de prachtige arcaden die je hier zoveel ziet. Het geeft ook veel schaduw, wat op zo’n hete dag goed uitkomt. Bij een klein koffietentje gaan we even zitten en bestellen koffie met daarbij een notentaartje, erg lekker. We lopen naar de Santo Stéfano, een groep van vier romaanse kerkjes, onderling met elkaar verbonden. We gaan naar binnen (hier mag ‘t gelukkig wèl) en gaan van het ene naar het andere kerkje, allemaal heel verschillend, maar allemaal erg indrukwekkend. Zóveel sfeer, vrij sober maar met veel prachtige details en kunst. Ik had dit niet willen missen! Via de Torri Pendenti (2 scheve torens) wandelen we terug richting de fietsen. De hoogste van de 2 torens kun je beklimmen en dat had ik eigenlijke graag willen doen, maar er staat een lange rij (in de zon) te wachten voor het ticket-office. Enne……486 treden bij 35 graden…….ik ben toch maar doorgelopen. We scoren nog even nieuwe fietshandschoentjes voor mij (de gaten vallen in de huidige) en een spiegeltje voor Henk z’n fiets (dat was afgebroken toen de fiets pas ‘n keer omviel). Het is tegen twaalven en voor we de stad verlaten eten we eerst een lekker salade met tonijn op ‘n terras in één van de mooie straten. Nog een foto maken van de Neptunusfontein en dan terug naar de fietsen. Bologna was de tussenstop meer dan waard (zet maar op je to-do-list, Claudia). De route de stad uit is niet moeilijk, maar er zijn veel verkeerslichten en da’s steeds wachten in de brandende zon! Als we de stad eindelijk achter ons laten, klimmen we heel licht een paar kilometer door naar Pianoro. In het dorp zelf willen we nog boodschappen doen, maar dat blijkt een stuk boven de doorgaande route te liggen. En opeens krijgen we dan ook een heel steil stuk voor onze kiezen en dat met die hitte…….we halen het niet tot boven en dus moeten we duwen, pffffff, we zijn kapot als we boven komen. Gelukkig staat we dan recht tegenover de supermarkt. Met nog vollere tassen is het nog een klein stukje naar het hotel wat buiten het dorp. Behoorlijk moe komen we op de kamer, maar na een portie druiven, koud water, een zout dropje en een douche voel je je weer een ander mens. We worden voor het avondeten verwezen naar de pizzeria aan de overkant van de straat. Goed idee, maar helaas, dinsdags gesloten….dus dan toch weer op de fiets, terug naar het dorp. Wel pizza gegeten (en nog een stukje bewaard voor morgen).

Dagafstand: 34 km.
Totale afstand: 1829 km.
Hoogteverschil vandaag: 218 m.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis