De wekker gaat weer bijtijds, 7.00 u; het wordt een erg warme dag en we hebben een flinke afstand voor de boeg door de Povlakte. We hebben prima geslapen in de heerlijk koele kamer en beginnen de dag met een fruit-ontbijt. We halen de fietsen en zetten ze pal voor de deur; hoe minder sjouwen met al die tassen, hoe beter. De route de stad uit is na gisterenavond bekend en dan rijden we weer langs de Adige (zoals de Etsch hier genoemd wordt). We volgen de grote kronkels nog een heel eind en vooral het eerste deel is er regelmatig schaduw van bomen. Iets voorbij Zevio stoppen we voor koffie een broodje, staande onder een grote boom, we prefereren schaduw boven een zitplek. Het landschap is hier zo vlak als Nederland, het lijkt de Hoekse Waard wel. Toch is het afwisselender fietsen dan we gedacht hadden en de nabijheid van de rivier geeft, al is het slechts heel licht, wel wat verkoeling. Het pad loopt vaak over een klein dijkje en op een gegeven moment zien we voor ons een enorm lange rij kinderen fietsen. Volgens ons is een complete basisschool op excursie en ze maken graag gebruik van de breedte van het pad. Op ons bellen, groeten en “grazie”, gaan ze netjes opzij, waarschuwen elkaar en zo fietsen we de lange rij voorbij. We komen niet door dorpen tot we na 30 km in Albaredo d’Adige arriveren. In de hoofdstraat wordt markt gehouden en ‘t ziet er gezellig uit. Aan een marktkoopman vraagt Henk of er ergens een toilet is en die verwijst hem naar een bar iets verderop. Als we daar de fietsen willen neerzetten worden we achterom gestuurd. Daar worden we opgewacht door een heel vriendelijke dame die meteen naar een toilet verwijst. Er is een klein terras en we zijn ook wel toe aan lekker koud drinken en bestellen ijsthee limone. Onverwachts krijgen we daarbij nog een sneetje stokbrood met spek en een schaaltje chips, heel lekker en we hoeven maar €4 af te rekenen. Een verrassend leuke stop en mèt fris water in de bidons fietsen we verder. We verlaten nu de Adige en ook het landschap veranderd, “minder Nederlands”, de begroeiing is anders, je ziet wat meer verval en bouwval, en het is nòg warmer. Een paar kilometer voor Montagnana, bij een klein kerkje is een heerlijke schaduwplek, banken, vers water, een briesje, we zitten er heerlijk, drinken koffie en eten een broodje. Montagnana (nee Rianne, niet dàt Montagnana…..) is een bijzonder aangename verrassing. Helemaal ommuurd, met 24 torens op de muren, en een prachtig centrum, tijd om te stoppen! We zetten de fietsen op slot en lopen een rondje over het mooie plein, de kerk is nog dicht dus die zien we alleen aan de buitenkant. We nemen nog een koude ijsthee op ‘n beschaduwd terrasje, vullen de bidons weer en gooien de resterende ijsblokjes uit de glazen er ook in. Helpt niet echt…….’t water is zó weer lauw. Er zijn nog 20 km’s te gaan naar het geboekte hotel en dat zijn 20 hete kilometers. Nog één korte pauze om wat te eten en dan komen we, na toch nog een keer de Adige te zijn overgestoken, in Badia Polesine aan. Het hotel is makkelijk te vinden en het is er zó lekker koel binnen! Inchecken gaat vlot, met de lift omhoog en een heerlijk koele, ruime kamer, mèt een koelkast! We zijn behoorlijk moe na deze lange warme rit, maar wel voldaan. Na ‘t douchen is het heerlijk uitrusten hier. We hebben geen zin om al te ver te lopen voor het eten en kiezen een restaurant hier dichtbij. Het eten smaakt goed, maar de bediening is niet echt klantvriendelijk; ze doet niet echt haar best ons te begrijpen en zet de airco niet aan terwijl we duidelijk maken dat het erg warm is. Later voor een locale klant wèl, grrrrrrr…….. Het is buiten wel aangenamer dan gisterenavond; benieuwd wat het morgen wordt……

Dagafstand: 88 km.
Totale afstand: 1683 km.
Hoogteverschil vandaag: 41 m.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis