Lekker op ons gemak buiten ontbijten, heerlijk! Dan alles weer loskoppelen en op weg naar Sequoia NP. Alhoewel we heel dicht bij de zuidelijke ingang zitten, moeten we een stukje rijden naar de noordelijke ingang. Onze camper is nl. te groot, aan deze kant mogen alleen kleine campers naar binnen. Het is niet ver, maar het vraagt iets meer tijd dan we dachten. Het is een prachtige weg die eerst langs fruit- en olijfgaarden gaat en dan zich door de bossen omhoog slingert de bergen op. En dat blijft maar doorgaan, de één bocht na de andere. Uiteindelijk komen we in Pinehurst en dat is vlakbij de ingang van het Nationale Park (Kings Canyon en Sequoia gecombineerd). De toegangs pas wordt weer gecontroleerd en dan rijden we de Generals Highway op. Schitterende weg die zich door een imposant bos slingert. Gigantisch hoge bomen! Uiteraard weer diverse fotostops en een koffiestop; omdat we vrij hoog zitten (zo’n 2000 m.) is de temperatuur zeer aangenaam. Ook zitten we boven de duidelijk zichtbare vervuilde/stoffige luchtlaag waarschijnlijk veroorzaakt door de droogte, en dus veel stof, en de verderop aanwezige branden. En dus zien we hier weer een mooie blauwe lucht, die gisteren wat bleekjes blauw was. Om 11.30 u. arriveren we bij de camping; ondanks de plattegrond moeten we even een extra rondje rijden, ‘t is een beetje een doolhof, maar we hebben weer een supermooie plek. En zo lekker dat je niet direct loopt te zweten. Allerlei tentkampeerders om ons heen en veel erg hoge naaldbomen. We genieten er even van, maar vullen dan de rugzak met voldoende water en brood met vanmorgen al gebakken ei met salami. De shuttlebus stopt op de camping en daarmee rijden we naar de General Sherman Tree Trail. Een korte wandeling, die vele anderen ook doen, voert door het bos met prachtige sequoia’s naar de General Sherman Tree, de allergrootste boom ter wereld. Het is inderdaad een bijzonder indrukwekkend exemplaar, en rondom je zie je zoveel van die enorme woudreuzen. Het is zo bijzonder om hier te lopen; je voelt je heel klein. En heel dankbaar jegens onze Schepper, dat we dit allemaal mogen zien. Daarna gaan we verder met de shuttlebus naar Moro Rock. Een grote rots die via een heel stel traptreden te beklimmen is. Bovenop heb je een prachtig uitzicht rondom en hoewel het erg wazig is is het fantastisch om er te staan. De volgende halte is Crescent Meadows, waar we een rondwandeling maken door een bos met sequoia’s, om een groene weide heen. Er schijnen daar regelmatig beren te komen, maar vandaag niet! Je komt trouwens overal strenge waarschuwingen tegen om vooral eten en alles waar een geur aan zit, uit het zicht en goed afgesloten op te bergen, want beren breken soms auto’s open als ze denken dat er eten te halen is. Het advies is zelfs om op de camping kinderzitjes uit de auto te halen ivm de geur van de geabsorbeerde etensresten. Ieder heeft op zijn kampeerplek een zgn. bearlocker, een grote metalen kast waar je alles hermetisch in kunt afsluiten. Hierna gaan we met de bus terug naar de camping waar we heerlijk uitrusten met een koud biertje en een koud wijntje. Het avondeten bestaat uit de rest pulled pork van gisteren, een restje gehakt, een blikje chili con carne en een blikje groen asperge’s, vreemde combi, maar het smaakt uitstekend. Na de afwas als het gaat schemeren, drinken we koffie bij ons kampvuur en blijven zitten tot het helemaal donker is. Het wordt dan ook best fris!!

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis