We hebben allebei goed geslapen (dankzij de airco, niemand die er hier over klaagt). Zelfs Henk, hoewel hij ‘s middags en ‘s avond ook al heel veel sliep. Ik ben bijtijds wakker (7.15) en ga er meteen maar uit. Heerlijk aan het water rustig genieten van sap, fruit en knackebrøt. Henk slaapt lang door en is nog steeds heel erg moe. Hij gaat dan ook na een voorzichtig ontbijtje snel weer terug naar bed. Ik snorkel een poos en sla al dobberend een ontmoeting van een zeekomkommer met een zeester gade. Net een slow-motionfilm onder water, ik moet me alleen aan een uitstekend puntje rots vasthouden om niet aan de zee-egels gespietst te worden. Er zijn vanochtend ook hele grote scholen met zilveren mini-visjes, ontzettend gaaf om daar tussen te zwemmen! Ik vermaak me uitstekend in en aan het water, maar een tijdje na de lunch pak ik de fiets en ga een stukje op verkenning in de omgeving. Ik fiets over de rustige autoweg naar de westpunt, bij Bilo, en neem daar een wandel/fietspad vlak langs de kust. Een schitterende route is het en ik volg hem tot ik Primosten nader. Ik hoop dat we daar samen heen kunnen en daarom draai ik nu om. Eerst een stukje over de doorgaande weg en later weer over het fietspad. Het is een aaneenschakeling van geweldig mooie zwemplekkies, maar je moet wel op en over de rotsen lopen. Terug op de camping komt Henk net uit bed, ik voorzie hem van soep met toastjes kaas en drink zelf koffie. Terwijl hij een poosje buiten zit ga ik nog ‘ns fijn snorkelen, ik krijg er niet gauw genoeg van. Daarna gelijk maar douchen, de ergste warmte is voorbij (vandaag 30 graden). ‘t Zijn hele simpele douches hier, maar net als op de vorige campings is het superschoon. Ik kom de campingbaas tegen en informeer even of we eventueel langer kunnen blijven omdat mijn man niet erg lekker is. Geen probleem, en ook biedt hij direct aan ons naar de dokter te willen rijden. Laat maar weten, we doen het graag…… Nou lijkt me dat absoluut niet nodig, maar ‘t is wel super-aardig. We moeten maar zien hoe snel hij weer opknapt, voorlopig istie nog doodmoe. Het weinige eten smaakt hem gelukkig wel, daarom maak ik nu toch maar weer “echt” avondeten klaar. De pasta met tonijn gaat niet helemaal op maar het smaakt ‘em gelukkig wel. Ik krijg zelfs afwashulp, maar het lopen daar naartoe kost moeite. Hopelijk knapt-ie nu echt op nu er weer wat gegeten wordt. En na de koffie kijken we nu samen vol bewondering naar de zonsondergang.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis