Ja, en dan moet je opeens zelf aan het werk om te kunnen ontbijten. Ik maak een omelet met spek, paprika en een restje erwtjes erdoor; een paar pruimen voor de vitamines, sapje, koffie.....heerlijk. Henk haalt de fietsen uit de garage en ik sluit de laatste tassen. Ze hoeven maar 1 klein trapje af, dus dat valt mee deze keer. De zon schijnt, maar het is best nog fris en al gauw blijkt dat een jack nog wel nodig is. We dalen af richting de Grüntensee (die we overigens niet te zien krijgen) en dan weer omhoog om boven het meer langs naar Wertach te rijden. We komen over een oude Romeinse brug en dat is de eerste fotostop van vandaag. In Wertach kopen we een paar broodjes (gebakken ei zit al in de tas) en dan gaan we klimmen richting Jungholz. Vlak voor de grens met Oostenrijk buigt de weg een prachtig bos in en wordt een grindpad. Ongemerkt rijden we dus Oostenrijk in en bij een kleine camping houden we een koffiestop. We zien het pad akelig steil het bos ingaan en betwijfelen of we dat gaan halen. Het omhoog duwen van de bepakte fietsen is erg zwaar, dus we proberen vaart te krijgen om zover mogelijk te komen. In de allerlaagste versnelling en de grootste ondersteuning redt ik het tot 3/4 van de klim, dan sta ik stil. Ik knijp hard in de rem en nog dreigt m’n fiets achteruit te glijden. Het is extra lastig vanwege het fijn grind en ik kan ‘em net niet goed houden, de fiets valt opzij en duwt mij om; fiets op z’n kant en ik op m’n rug op het steile pad. Niet bezeerd gelukkig en dat meld ik meteen aan een gezin dat vlak voor ons naar boven is gelopen en bezorgd roepen of alles OK is. Toch komt de vrouw naar me toe en helpt met de fiets omhoog duwen. Ik ben bang dat het me alleen niet meer was gelukt omdat ik al buiten adem was van het trappen omhoog. Henk is al eerder afgestapt en heeft ook veel moeite met de fiets. Hij krijgt hulp van een andere fietser die naar beneden gaat en z’n fiets even neerlegt om Henk te helpen. Heel leuk om te ervaren dat ieder bereid is te helpen. We staan lang uit te hijgen boven en gaan dan verder door het mooie bos. Er volgen nog meer pittige klimmetjes, maar het is zó mooi en leuk om te doen. We genieten er enorm van! Als we het bos uitkomen, rijden we midden tussen de alpenweiden met overal om ons heen hoge bergtoppen. Fantastisch om hier samen te kunnen fietsen in dit schitterende gebied, midden tussen de alpenbloemen en de klingelende koeienbellen. Op een mooi plekje staat een leeg bankje: tijd voor het broodje gebakken ei. Als we verder gaan en ik de zoveelste fotostop houd, stopt er ook een andere fietser om een foto te maken. Op ons verzoek maakt hij een foto van ons samen, die hadden we nog niet kunnen maken. Door de bergen fietsen we dan naar Tannheim, waar we om 14.00 arriveren bij het Pension van Frau Kleiner. Ze is niet thuis; “gleich zurück” staat er op een briefje dat op de deurmat ligt. Omdat het nog vroeg is hebben we wel zin om naar de Vilsalpsee te fietsen. Voor het gemak zetten we alle tassen vast voor het huis neer, met een briefje erbij, dat scheelt een hoop gewicht om mee te nemen. Ze zijn vanaf de toch al erg rustige weg niet erg zichtbaar, dus dat moet kunnen. Heel geleidelijk klimmend komen we bij het prachtige bergmeer. Het ligt schitterend tussen de bergen en we besluiten er omheen te wandelen. De fietsen zetten we bij het restaurant en met de stuurtassen (waar alle belangrijke dingen in zitten) aan de schouder gaan we op weg. De waterstand is erg hoog en op een gegeven moment kun je niet meer met droge voeten over (of naast) het pad. Dan maar natte voeten en sandalen, dat droogt wel weer. Prachtige wandeling van ruim een uur; ‘ t is geweldig hier! Teruggekeerd bij het restaurant zoeken we een plekje in de zon op het terras, in de schaduw is best fris. We hadden onszelf deze vakantie één keer een ijsje beloofd en dit is een goed moment daarvoor. Even laten zitten we achter een enorme ijscoupe “Lust auf Nuss”, heerlijk! Op de fiets weer afdalen naar Tannheim en dat is erg koud. De zon is achter de wolken en de temperatuur daalt al flink. Met ijskoude handen en voeten staan we even later bij Frau Kleiner op de stoep die nu wel thuis is. Ze laat de kamer zien en we zijn erg tevreden. Eerste verdieping (scheelt toch weer een trap), ruim, schoon, balkon met mooi uitzicht en een goede badkamer. Alles in de Tiroolse stijl, maar wel hier en daar gemoderniseerd. We maken het ons gemakkelijk en gaan lekker douchen. Later lopen we in 10 minuten naar het dorp om te gaan eten. Het eerste restaurant waar we binnenlopen zit helemaal vol en bij het tweede hebben we net nog een plekje aan een lange tafel. We eten er prima en maken een praatje met een Duits stel dat naast ons zit. Op de terugweg stappen we nog even de kerk binnen, waar een koor aan het repeteren is. Ze staan boven en het klinkt mooi, al zijn ze zo te zien niet met heel veel mensen. Van de kerk zelf zien we niet zo veel, daar is het te donker voor. Morgen nog maar eens naar binnen.

Afstand vandaag: 44 km.
Hoogteverschil: 533 m.
Totaal afstand: 539 km

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis