Toch wel makkelijk, zo’n echte keuken bij de hand. Alles staat lekker koud in de koelkast. Voor we vertrekken wil ik brood halen bij de bakker om de hoek, maar helaas, die is op vakantie. En ‘t is de enige bakker van het dorp, lijkt me lastig voor de mensen hier. Wij hopen dat we “en route” nog wel wat tegenkomen. Het is zonnig en al merkbaar warm. We beginnen met een relaxt stuk over zo’n oude spoorweg, mooi door de bossen. Op enig moment verlaten we die route en zetten koers naar Tiège. We komen langs een camping en proberen of we daar brood kunnen kopen. Het blijkt geen camping meer te zijn, maar een opvanglocatie voor asielzoekers (zo lijkt het) We zijn niet voor niets gestopt want Henk maakt even gebruik van ‘t toilet. We maken een ommetje door Tiège omdat daar een supermarkt, en dus brood is. Eerlijkheidshalve ook om een steile helling te vermijden……. Niet veel verder leidt de route ons naar een onbegaanbaar steil en steenachtig pad. Dat gaan we dus niet doen en we rijden weer een stukje om. Het blijft beurtelings klimmen en afdalen, beiden soms erg steil en over een abominabel slecht wegdek, Italië is er niks bij….. Vaak (ver) boven de 10% en het lastigste is dat er veel onverharde paden bij zijn met grof steenslag. Wat fietst dat zwaar! De route is wel erg mooi met veel afwisseling. Als we de buitenwijken van Verviers bereiken is het al lang koffietijd en we hebben flink trek. Maar tot nu toe nergens een plekje gezien om even te zitten. Op een begraafplaats ziet Henk een bankje staan. Bij gebrek aan een alternatief gebruiken we dat dan maar om te pauzeren. We knappen wel op van het brood en de koffie en dalen verder af, om vervolgens weer te moeten klimmen. En zo gaat het steeds maar door. Het is erg vermoeiend en we zullen de accu’s moeten opladen. Daar hadden we niet op gerekend. We hebben ons flink verkeken op deze etappe en dachten dat ‘t wel mee zou vallen. Mooi niet dus, en het wordt nog spannend of we Wezet halen, de enige plaats waar we kans maken op ‘n horeca-gelegenheid. Op ‘n gegeven moment, op weer zo’n keiïg pad, moeten we zelfs onze fietsen één voor één samen naar boven duwen, zó steil is het. Maar, het lukt om op tijd een terrasje te bereiken in Wezet. Ai, jammer, maar daar kunnen we niet opladen, ‘t enige stopcontact is in gebruik voor de airco. Dan maar naar de buren en ja, daar kan het wel. De accu’s aan de lader en wij aan een ijskoude icetea. Dat smaakt!! Omdat we verwachten erg laat bij het hotel in Tongeren te arriveren, als de winkels al dicht zijn, doe ik hier alvast even boodschappen (supermarkt is dichtbij) terwijl Henk op ‘t terras blijft zitten. Het is al half zes als we de stad uitfietsen en we kiezen de meest rechtstreekse weg ipv onze route in de hoop zo iets in te korten èn wat minder te hoeven klimmen. Het is erg warm, 33 graden, dat zijn we toch weer ‘n beetje ontwend. De laatste paar klimmetjes vallen gelukkig mee en tegen zeven uur zijn we dan eindelijk in Tongeren. Ons hotel is snel gevonden, inchecken, fietsen in de berging en naar de kamer. Hè, hè…….we zijn er. Erg moe, maar ook voldaan dat ‘t gelukt is. Notabene, na alle bergen in Oostenrijk, Italië en Frankrijk is dit, bijna thuis, de zwaarste dag van de hele reis. We halen een koud drankje uit de minibar (en stoppen gelijk onze eigen spullen er in) en vallen aan op onze noodvoorraad, een zak chips. Wat zijn we daar aan toe. Eerst een poos rusten, wat drinken en douchen en ‘t is dus al laat als we naar buiten lopen om iets te eten. Bourgondisch België, mogelijkheden genoeg denken we, maar overal is de keuken al vroeg dicht, zelfs voor borrelhapjes. Daar hadden we nou net zin in, gewoon simpel zo’n stel gefrituurde snackjes. Na een glas wijn op een terras gaan we naar de frituur op de hoek en daar snacken we de gewenste hapjes, heerlijk! We komen er helemaal van bij. Het blijft erg warm en we zijn erg blij met de airco op de kamer.

Dagafstand: 78 km.
Totale afstand: 3750 km.
Hoogteverschil vandaag: 1018 m.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis