Zoals gebruikelijk zitten we om 9 uur aan het ontbijt en een uurtje later vertrekken we richting Villach. We weten nu dat de SPAR heerlijke verse broodjes heeft, dus maken we daar even een tussenstop voor lunchinkopen en rijden dan naar de Villacher Hochalpenstrasse. Een route die steeds hoger de berg op gaat tot dicht onder de Dobratch Gipfel en onderweg diverse parkeer-/uitzichtpunten heeft. We stoppen inderdaad aardig wat keren en genieten van de prachtige vergezichten. O.a. op het oostelijk merengebied van Karinthië en richting de bergen van Slovenië en Italië. Bij het uitzichtpunt “Rote Wand” staan we op een rooster boven een afgrond waar een deel van de berg een paar 100 jaar geleden is ingestort. Jammer genoeg zijn er behoorlijk wat wolken, waardoor het uitzicht ietwat belemmerd wordt. Bij de laatste parkeerplaats aangekomen is het inmiddels zo fris, dat we onze truien aantrekken. Het zicht rondom is erg mooi en er zijn volop bankjes. Goeie plek voor koffie en een broodje eiersalade. Omdat het een uur klimmen is èn vanwege de nu erg grijze lucht lopen we niet naar de top van de Dobratch, maar rijden weer terug naar beneden. Eén dal zuidelijker ligt Arnoldstein en daar vandaan gaat een stoeltjeslift omhoog naar het drielandenpunt Oostenrijk-Italië-Slovenië. Beneden is het een heel stuk warmer en ook de zon is weer volop aanwezig. Dat maakt de behoorlijk lange trip in de stoeltjeslift erg aangenaam. We komen terecht in een prachtige bergwereld met almen, koeien, zon, bloemen, stilte, en hoge bergtoppen in de verte. Als we een klein stukje klimmen staat er een tafel met banken afgeschermd achter een hekwerk. De omgekeerde wereld: niet de dieren, maar de mensen achter een hek! Prachtige plek voor nog een koffie-met-broodje stop. Daarna zoekt Henk het terras van het restaurant op en ik loop nog zo’n 20 minuten door naar het drielandenpunt. ‘t Is flink klimmen, maar o, wat geniet ik. Het is zo mooi hier!! Eventjes zit ik in het gras om rustig van de omgeving te genieten en daal dan weer af naar Henk. Die heeft een lekker koud drankje voor zich staan en natuurlijk haal ik er ook één. Vervolgens samen in de stoeltjeslift naar beneden en terug naar ons Gasthof. Tijdens het laatste klimmetje omhoog blijkt dat de route is afgesloten. De omleidingsborden brengen ons met een bocht weer op hetzelfde punt terug.....dat schiet niet op.......wat nu? Diverse auto’s keren om en Henk herkent één van de dames van ons Gasthof. Hij roept dat we haar zullen volgen en we rijden achter haar aan. We gaan helemaal via Feldkirchen, raken haar bij een verkeerslicht kwijt, maar iets verderop staat ze langs de kant van de weg te wachten, super aardig! Via allerlei kleine weggetjes en langs de kleine, fraai gelegen Flatschacher See komen we waar we zijn moeten. Mooie dag gehad en het kost dus ook wat tijd om de foto’s uit te zoeken. Lekker gedoucht, met een drankje op het balkon is dat geen straf. Het avondeten smaakt zoals steeds erg lekker!

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis