Vandaag gaan we voor ‘t laatst deze vakantie de bergen in, morgen vertrekken we hier. Toen we boekten was de weersverwachting na vandaag een stuk minder en al vind ik het jammer om weg te gaan, het is goed zo. Ik pak de rugzakken nog ‘n keer in, we rijden verder het dal in en nemen de Silvretta Hochalpenstrasse. We zijn hier in ‘t verleden wel vaker geweest, maar het blijft indrukwekkend, de weg die met 34 haarspeldbochten omhoog kronkelt naar het stuwmeer; prachtig om te rijden! We stoppen bij de Vermunt-stausee en drinken samen koffie. Vanaf hier ga ik lopen naar de Bielerhöhe, de pashoogte bij de Silvretta-stausee. Henk rijdt er met de auto naar toe en gaat om het stuwmeer heen wandelen. Het eerste stuk gaat over een breed pad en is aardig klimmen, warm hoor, zo pal in de zon. Ik steek de snelstromende beek over die van hoog uit het dal naar beneden komt, gelukkig met een bruggetje, en buig af richting de Silvretta. Het is heerlijk wandelen hier, leuk klein paadje, mooie bloemen (de alpenrozen zijn hier al wat verder in bloei) en een prachtig uitzicht. Ik kom geen andere mensen tegen en loop alleen in deze geweldige bergwereld. Een paar keer moet ik een klein beekje oversteken, wat over een paar stenen prima lukt. Tot ik voor een bredere stroom sta, waar ik echt niet droogvoets overheen kom. Gelukkig zitten mijn sandalen in de rugzak en ik wissel van schoeisel. Wadend door het ijskoude water kom ik aan de overkant, waar ik weer wissel voor de wandelschoenen want het pad is niet zo geschikt voor sandalen. Mijn voeten zijn in de zon bijna gelijk weer droog en de natte sandalen hang ik aan de rugzak. Op ‘n mooi plekje eet ik een broodje en zo’n vers semmeltje in de bergen……..daar kan geen luxe lunch tegenop! Er volgen nog meer stroompjes en als ik al aardig opschiet sta ik voor een nog bredere en vooral diepere beek. Toch maar weer een keer schoenen wisselen. Aan de overkant gekomen ontbreken de markeringen die de route aangeven en een duidelijk pad is ook niet te vinden. Ik blijf maar gewoon in de goede richting lopen in de hoop dat ik niet voor een niet te nemen obstakel kom. Verderop zie ik een tweede oversteekplaats en blijkbaar had ik er daar overheen gemoeten, want nu zijn er opeens wèl weer de bekende rood-witte verfstrepen. Ik heb toch echt steeds het paadje gevolgd, maar ‘t was niet overal goed zichtbaar en blijkbaar heb ik toch iets gemist. Ach, ik ben weer op de juiste route en kort voor de stuwdam eet ik nog een broodje, waarna ik naar boven klim, naar de parkeerplaats. Even later komt Henk ook aanlopen, die is nèt klaar met zijn rondje om het stuwmeer. Ook hij heeft een prachtige wandeling gemaakt en heeft genoten van het lopen, het uitzicht en de vele bloemen langs de kant. We drinken samen nog een koffie en rijden dan alle haarspeldbochten naar beneden. Wàt een heerlijke laatste dag hier. Ik wilde zó graag de bergen weer een keer in en dan ben je extra dankbaar voor het mooie weer deze dagen. Daardoor konden we allebei, ieder op onze eigen manier, ontzettend genieten van de schitterende natuur. Lof aan de Schepper!! Als we thuis zijn en wat kouds hebben gedronken gaan we even aan ‘t werk. Inpakken, vast wat spullen in de auto brengen en de fietsen op ‘t rek zetten. Daarna fijn buiten zitten, het is 30 graden en best wat benauwd. Daarom eten we lekker een maaltijdsalade, dan hebben we ook geen extra warmte van de elektrische kookplaten. Het blijft nog lang warm buiten, maar dat vinden muggen blijkbaar ook prettig; even goed insmeren dus en dan nog ‘n tijd in de tuin zitten.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis