Het is niet zo zonnig als gisteren, maar de voorspelling is prima, zeker wat betreft de temperatuur. We fietsen vandaag de andere kant op, richting Trébeurden. Île Grande is ons doel omdat je daar met een brug kunt komen. We moeten eerst een stuk daar voorbij rijden over de kustweg om brood te kopen. Bakkers zijn er hier niet veel en in het naseizoen komt er ook geen meer op de camping. Het geeft niet want de route is mooi en als we in Trébeurden een baguette hebben gescoord, zien we dat we al dichtbij l’Île Milliau zijn. Dat is een prachtig eiland en je kunt het te voet bereiken als het eb is. We gaan even kijken en zien dat het water nog veel te hoog staat. Dan houden we het maar op de oorspronkelijke plannen. Wel lopen we even een rondje over het schiereiland wat leidt naar de oversteek naar l’Île Milliau. Ook al heel mooi en je krijgt prachtig zicht op het nu onbereikbare eiland. We fietsen terug en gaan over de brug Île Grande op. Er is veel bebouwing hier en leuke huizen vaak. Ook een schattig kerkje; voor we dat zien horen we de kerkklokken al. Het klinkt uitnodigend en natuurlijk nemen we een kijkje binnen. We rijden door naar de kust en komen bij een rotspunt waar het lastig fietsen is over het stenige pad. Maar zo komen we wel op een mooi lunchplekje terecht bij een stel hoog opgestapelde (zo lijkt het) vierkante rotsblokken met daarachter een laag plateau wat naar zee leidt. De rotsblokken vormen prima zitplekken en de broodjes met rauwe ham zijn heerlijk. Natuurlijk ‘moet’ ik na het eten een heel eind over de platte rotsen richting zee lopen. Genieten van de weidsheid en de kleine dingen tussen de stenen: schelpen, zeewier, kleine poeltjes en meeuwen. We fietsen verder rond over het eiland en stoppen nog een keer bij een zandstrand met haven, waar veel bootjes droog liggen. Dan verlaten we het eiland en gaan binnendoor terug. Al die steenblokken en zeewater zijn heel mooi, maar het binnenland is ook de moeite waard en daar willen we ook wat van zien. We fietsen door de mooie groene omgeving, langs leuke huizen en moeten soms stevig klimmen. De hellingen zijn niet erg lang, maar kunnen aardig steil zijn. We passeren de menhir van St-Uzec die sinds de 17de eeuw christelijke symbolen heeft. Ook komen we langs het centrum voor telecommunicatie, een indrukwekkend grote bol. Redelijk bijtijds zijn we weer op de camping. En hoewel de zon wat meer verstek laat gaan dan gisteren (temperatuur is heerlijk trouwens) neem ik toch nog een keer de kans waar om in zee te zwemmen. Hoe vaak komt het nou voor dat je ‘t strand zo dichtbij hebt? Zittend op een rotsblok aan de kant om moed te verzamelen voor het koude water, zie ik een krab langs de steen schuiven op weg naar m’n tenen. Dan toch maar gauw de zee in…….en het is heerlijk! Lekker een poosje zwemmen en later nog fijn een poos in de zon zitten onder de luifel. Dan maken we ook meteen plannen voor morgen want dan vertrekken we hier weer. Er is een snack-kar gearriveerd bij de receptie en we hoeven er niet lang over na te denken: dat worden frietjes vanavond. Aan de picknicktafel met zicht op de zonsondergang laten we ze ons goed smaken.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis