De dag begint aardig stressvol, want de 3-daagse liftpassen die ik gisterenavond nog had besteld (en betaald) waren niet toegemaild……..niets te vinden. We pakken volgens plan de rugzakken (en fietstas) maar in, zetten Henk’s fiets op de auto en rijden naar het toeristenbureau. Die kunnen ons niet helpen en men verwijst ons naar de lift. Dus maar naar het dalstation van de Golmerbaan, we zijn van plan om die omhoog te nemen. Daar zoeken ze de gegevens na, gelukkig kunnen ze e.e.a. terugvinden. Eerst willen ze ons nog naar een andere lift sturen, omdat het daar in de administratie verwerkt is, maar uiteindelijk krijgen we toch de liftpassen. Hè, hè, da’s gelukkig voor elkaar. Met de gondels gaan we in 3 etappes omhoog naar 1900 m. en nemen aan het begin van de wandelroute eerst een beker koffie. Daarna scheiden onze wegen; Henk loopt in de richting van de Lindauer Hütte en ik kies de Golmer Seeënrunde. Onze wensen en mogelijkheden voor het lopen in de bergen liggen nogal uiteen en dus vinden we het beter om ieder ons eigen pad te kiezen, daar worden we allebei blij van. Ik ga gelijk flink klimmen en kom op een smal pad over een kam. Dat gaat op en neer (o.a. over de Golmer Joch) en 2 uur later sta ik bij het kruis op de Kreuzjoch. Het is zó geweldig om hier te lopen! Het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen, o.a. de Drei Türme, is grandioos, ‘t is genieten tot en met! Ik pauzeer even, eet een broodje en vervolg de route, nu meest omlaag richting de kleine meertjes. Regelmatig kom je langs (of over) sneeuwplekken en er hangt een hardnekkige wolk boven me, waardoor ik vaak in de schaduw loop. Af en toe even een trui aan, want de wind is best fris. Na een poos afdalen kom ik bij het eerste meertje en geniet van de bloemen die er groeien. Het blijkt nog een aardig stuk te zijn naar het bergstation van de gondelbaan en na nog een rustpauze met een broodje ben ik om 4 uur terug bij de lift. Beneden gekomen loop ik naar de auto. Henk is al veel eerder naar beneden gegaan; op enig moment is hij omgedraaid en met de gondel naar het dalstation gegaan. Hij heeft toen z’n fiets van de auto gehaald, z’n rugzak voor de fietstas gewisseld en is naar Bludenz gefietst. Er loopt een vrijliggend fietspad door het dal waar het prima fietsen is. Als ik wegrij met de auto blijkt dat hij inmiddels dicht in de buurt is en we spreken af dat ik hem oppik. Dan rijden we samen nog even naar de lift in Schruns omdat de info op internet niet helemaal duidelijk is. Moe, maar zeer voldaan zijn we kort na 5 uur thuis. We hebben beiden een prachtige dag gehad en zijn tevreden met de keuze om deels apart van elkaar van de bergwereld te genieten. Onder het genot van een groot glas koud drinken wisselen we verhalen en foto’s uit. Van een douche knap je lekker op en ook het avondeten, pasta vandaag, draagt daaraan bij.

Volgens het boekje was mijn afstand vandaag 7,3 km en heb ik 510 m. geklommen. Henk heeft ‘n paar km gelopen en 28 km gefietst.

Geschreven door Henk.en.ada.op.reis