Mugjes boven het water, een zakkende zo'n, een loeiende koe, ik zit op een vlonder bij het Emmausklooster in Velp. Net gegeten met vijf andere wandelaars, heel gezellig om zo kennis te maken met elkaar. Gewandeld door de grote tuin en de begraafplaats -'Vrede en alle goeds' op de steen bij de ingang- bekeken waar alle Nederlandse Kapucijnen begraven worden. Deze orde liet zich begin 16e eeuw inspireren door Franciscus, toen de Franciscanen zelf het wat minder nauw namen met de gelofte van armoede. Zij, de Kapucijnen, wilden weer terug naar de basis van het Franciscaans gedachtengoed.

Om 9 uur begon ik vanmorgen, langs de vennen, over het zand. Ik dacht dat mijn eerste rustplaats Grave zou zijn, iets meer dan 10 kilometer. Maar het was wel 16, dus al eerder zat ik langs de kant van de weg mijn drie boterhammen met kaas te eten die ik vanmorgen gesmeerd had. Koffie had ik gelukkig al op, anders was het vast zwaar geweest. Verder over asfalt, langs de Maas, over de brug, eindelijk in Grave. Warm was het geworden, ik ritste mijn broek af en zette m'n zonnebril op. Dorst! Maar wie zag ik daar opeens net op de fiets stappen met zijn gezin? Neef Tijn, die daar in de buurt in hun vakantiehuis zat. Wat een toeval.

Ik bestelde appelsap en een wintersalade (stond alleen deze week nog op de kaart) met gegrilde pompoen, sla, mini-broccoli, geitenkaas, studentenhaver, courgette. Lekker veel groenten dus, want die had ik de afgelopen twee dagen nauwelijks gegeten. Niet ver meer naar Velp. Ik liep door de winkelstraat en ging bij twee kappers naar binnen, omdat ik behoefte had aan kort haar. Volgende week hadden ze plek; dan maar in Den Haag naar de kapper.

En nu nog even bij het water, hopelijk zonder muggenbeten, in ieder geval met merelgezang.

P.S. Op donderdagavond zit ik in een vakantiehuisje in Beuningen, ongeveer 14 kilometer van Nijmegen. Mocht je zin hebben om de laatste dag mee te lopen en de avond ervoor daar te overnachten (er zijn 3 slaapplekken), dan ben je van harte welkom.

Geschreven door Claartje-onderweg