Wat is het toch heerlijk als je niet op de tijd hoeft te letten. Alles is dan mogelijk. Vandaag was dat niet helemaal zo, maar af en toe wel. Ik stond op en ging met de tram naar de meneer in de stofjas die stofzuigers repareert en nieuwe verkoopt. Die van ons was niet meer te repareren, dus ik kocht een nieuwe. Iets kleiner en compacter, maar met dezelfde motorkracht. Gemakkelijker te tillen.

Thuis koffie met melk uit de nieuwe melkschuimer. Lekker! Plak koek erbij en krant lezen, mijn ideale ochtend. Ik moest wat voorbereidingen doen voor het overleg die middag, dingen lezen en uitzoeken. Dat deed ik. Daarna was ik tot vijf uur bezig met de dingen die na het overleg nodig waren. Alles goed opschrijven en mailtjes sturen. Toen vond ik het te laat om de auto op te halen. Ik deed wat boodschappen en kookte erg lekkere bloemkoolsalade (Ottolenghi, met pistachenoten en granaatappelpitjes) en aardappels uit de oven.

De yoga was erg fijn. Daarvoor was ik moe, ik denk nog van het werken gisteren en van alle dingen die dan opeens op je afkomen, die je even vergeten was. Ik dronk daar thee en kletste wat, tot ik zag dat het vijf voor half negen was en ik om half negen een online overleg zou hebben. Tijd is een raar fenomeen, gaat gewoon zomaar voorbij. Ik appte dat ik wat later was en had een heel fijn gesprek met de twee mederedacteuren van ons boek met interviews met oud-studenten van democratische scholen. Vanuit de ontspanning gaan we het verder afmaken, al duurt het dan misschien wat langer. We nemen er de tijd voor om het zo goed en mooi mogelijk te maken.

Nu luister ik met een muts op mijn hoofd (17 graden is toch niet heel warm) naar de cd die we zondag kochten na het concert in het kerkje in Groesbeek. Het Dudok-kwartet met Shostakovich en Bacewicz. Bijna alsof je er zelf bij bent.

Geschreven door Claartje-onderweg