Langzaam opstaan, bij de alimentari yoghurt, brood, kaas, tomaten en pruimen kopen die de meneer heel lief in mijn tas stopt, ontbijten in de tuin, en dan maar eens op pad. Naar de Rufinus, een grote kerk met veel goud. Naar boven, la rocca maggiore, een ruïne. Te dure koffie in een bar met prachtig uitzicht.

Nog een keer naar de boven- en onderkerk van Franciscus. Andere dingen vielen mij op - al die verhalen die in beelden worden verteld; je zou er een dag kunnen blijven om alles tot je door te laten dringen. We bezochten ook het kleine museum met verrassende kunst, prachtige ikonen, Jezus met baard aan de borst van Maria, Maria en Jezus wang aan wang, zo liefdevol, en een dynamische, oosterse, schildering van het bezoek van de drie koningen.

Tijd voor rust, maar eerst moest ik rennen naar de kapper, want ik was een beetje laat. Twee keer werd mijn haar gewassen, met vaardigheid knipte ze mij, alsof ik een kunstwerk in wording was. Nog een keer spoelen, een beetje gel erin en heel zorgvuldig elk plukje föhnen. Ik zag eruit als nieuw. "Je gaat toch naar de kapper om er jonger uit te zien?" zei de aardige Simonetta. Dat beaamde ik natuurlijk.

Een boterham en een bed, daar was ik aan toe. Anderhalf uur later gingen we, via de prachtige kerk van Clara - de crypte waar ze ligt begraven lijkt een nachtelijke hemel- naar de San Damiano, de plek waar Clara haar orde stichtte van de Clarissen. We kwamen precies op tijd voor de vespers.

In de half ondergrondse kerk met resten van fresco's op de muren, waaide de wind naar binnen. We zongen en keken hoe de monstrans - die de priester met een speciaal omgeslagen doek oppakte- aan ons werd getoond. Toen werd het stil, heel lang. Een fijne stilte vol heldere gedachten in het licht van de kaarsen.

We gingen naar buiten, de zon ging onder achter de bergen. We aten wat. Namen afscheid van Annette en Thomas, die verder reizen met hun bus. Morgen om half 7 onbijt met koffie en cantuccini, Eline en Sandra. En dan de berg op!

Geschreven door Claartje-onderweg