Wat viel het mee vandaag! Het leek de zwaarste etappe van de hele reis te worden: bijna 21 kilometer, 7 uur en 45 minuten lopen, 1010 meter stijgen, 1050 meter dalen. Maar voor we het wisten, zaten we in de bar in Calvi dell'Umbria. Soms is het maar net waar je je op instelt.

Het was wandelweer, wind en wolken, wat fijn! Dat scheelde heel veel, merkte ik, geen zon in mijn gezicht. Vanaf de piazza waar we nog brood en water kochten (ik heb nu aan beide kanten van mijn rugzak een halve-liter-fles met water, in plaats van mijn waterzak) liepen we over het asfalt naar beneden. Gelukkig niet te lang, daar was het bosweggetje al. Eerst naar het Santuario Sacro Speco di San Francesco.

Een stenig paadje steil omhoog. Ik moet eerlijk zeggen, na zoveel kloosters en rotsspleten van Franciscus, was ik van dit klooster niet heel erg onder de indruk. De binnenplaats was mooi en het uitzicht prachtig, maar kerk en rotsspleet waren niet zo bijzonder. Natuurlijk hoort ook bij deze plaats een verhaal: een engel heeft hier tegen Franciscus gezegd dat zijn orde tot in lengte van dagen zou bestaan. Wel weer apart: hetzelfde schilderij van de kleine Franciscus dat ik gisteren zag, hing ook hier.

We aten brood, kaas, tomaten, pruimen, vulden onze flessen en gingen verder de berg op. Vier kilometer, twee uur lopen dacht ik. Het was steil en stenig, maar Swantje kon nog steeds verhalen vertellen ondertussen. Ik was bezig met adem halen en stappen zetten. Na vijf kwartier kwam er een einde aan dit pad. We aten bramen, volgden een zandweg en waren boven. Ongelooflijk dat die 1010 meter al voorbij waren.

Naar beneden over de weg. Een wegwijzer naar een bospad, afwijkend van mijn route over de straat. We kozen het bospad en later nog een keer. Veel leuker, toch? We gingen nog even zitten, volkoren crackers (van Swantje, een aanrader) eten en mijn blikje lemon-soda -330 gram die ik al sinds Spoleto meesjouw- opdrinken. Nog maar een half uur. Het laatste stuk over de weg en daar was osteria/albergo del Mandorlo, waar we zo meteen hopelijk heerlijk gaan eten.

Geschreven door Claartje-onderweg