Liesje bracht mij vanmorgen naar ons eindpunt van gisteren, mijn startpunt vandaag. Rugzak om, stokken vergeten...'Ik breng ze wel', zei Liesje, 'bel maar als je in Kranenburg bent.'

Ik liep het filosofenpad door het vroege ochtendbos, lekker in mijn eentje. Eenmaal het bos uit zag ik wandelaars, niet een paar, maar heel veel. Bleek er vanuit Groesbeek een tocht te zijn, mensen die mij tegemoet liepen. 'Hallo, goeiemorgen, hoi...' Best gezellig, maar ik was toch blij toen mijn pad afsloeg en ik langs de draisine (fiets op oude treinrails) naar Kranenburg wandelde. Een ringetje voor aan mijn WOW-touwtje, en koffie bij Bäckerei Derks, waar oom Frans mijn stokken bracht en we samen drie Kuchen aten (gebakken cheesecake was vooral heel lekker).

Verder naar het Reichswald. Ik had al gezien dat daar een grote lus gemaakt werd, die ik ook kon overslaan. Dat leek me een goed idee; ik moest nog best een eind en gisteren was een intensieve dag geweest. Alsnog liep ik heel lang door het bos, tot ik op de grensweg kwam en in weer Nederland was, waar de zaailing (voor mij een engel) weer de weg wees. In café Diepen dronk ik thee, kreeg ik een ringetje en at een bruine bol met vega-kroket, om ook de laatste kilometers nog lekker te kunnen lopen. Dat lukte en wat was het mooi! Vooral de Sint Jansberg met vijvers en een beekje in het bos.

Ik kwam aan bij nummer ZES in de Plasmolen, mijn overnachtingsadres. Nu was ik zo dichtbij Mook, waar het kwartet van gisteren een concert zou geven, dat ik dacht: ik ga erheen! Heidi, de mevrouw van de B&B, bracht mij en Elise, vriendin van oom en tante nam mij mee terug. De muziek was fantastisch, recht in het hart. Het leek of wij mee ademden met de musici, met Mozart, Ravel en Brahms. Alsof er voor je ogen iets nieuws ontstond in klank. En nu lekker in bed, morgen om 7:30 uur ontbijt.

Geschreven door Claartje-onderweg