Italië, Loreto

Vandaag kwam ik niemand tegen. Dat gebeurde nog niet eerder. Altijd wel iemand die me een 'buon camino' wenste of met wie ik even een praatje maakte. Vandaag niet. Om tien over zeven liep ik over de via Roma Pietralunga uit. Ik was nog maar net onderweg of ik zag iets wat ik bijna niet kon geloven: een kudde wilde zwijnen. In het weiland vlak onder mij. Wauw! Ze roken onraad en renden vlug terug het bos in. Foto mislukte.

Verdwalen kon niet vandaag. Overal bordjes en goede wegen. Ik overwoog nog even om een afwijkend bospad te nemen in plaats van de asfaltweg (zag er leuker uit, was wel verder), maar besloot verstandig te zijn en het niet te doen. Soms is het net of ik met z'n tweeën ben, de een wil het avontuur, het onverwachte en onvoorspelbare (dat komt denk ik van mijn vader), de ander is wijzer en redelijker en kiest voor het gebaande pad.

Dus verder over de asfaltweg, genieten van de bergen om me heen. Lange pauze op een top, waarin ik de hele route nog eens goed bekeek en concludeerde dat ik 1 oktober toch wel in Rome zou kunnen aankomen. Nog wat slaapplaatsen gereserveerd en brood met kaas gegeten. Nu alleen nog naar beneden, dacht ik.

Dat viel tegen. Een gemene klim aan het eind van het parcours, aangegeven met een waarschuwend verkeersbord met twee hobbeltjes. Ik denk dan niet aan een berg. Maar toen was ik er ook bijna, een klein stukje naar beneden en daar lag B&B di Valle van Annalisa. Een prachtig oud huis, een geweldige tuin, heerlijk eten en aanspraak.

Annalisa kwam bij me zitten, buiten, met zicht op de ondergaande zon achter de bergen. Ze bracht zelfgemaakte soep van zeven groene groenten, ratatouille van paprika, paddestoelen, aubergine, buffalomozzarella en andere kazen, lekkere wijn en een taart als toetje. Ze vertelde veel, over het huis, archeologische vondsten vlakbij, de mathematische indeling van de tuin en de symbolische kleuren van de bloemen, wolven die hierboven wonen. Alles in rap Italiaans, waarbij ik mijn uiterste best deed om het te verstaan. Toen ging ze tennis kijken met haar man en nu kijk ik uit over donker. De zon is onder, de krekels tsjirpen, de blaadjes waaien in de wind. Ik ga maar eens naar binnen.

Geschreven door Claartje-onderweg

3 sep 2023Een dag in het dorp

5 sep 2023Niet gezocht, wel gevonden

Al 11 reacties bij dit reisverslag

top wandeling vandaag dus, niet al met eind (1 okt. Rome) bezig zijn.
bernadette 2023-09-04 21:14:13

Bijzonder Claartje, zo’n hele dag in je eentje, maar ook fijn dat dat niet elke dag zo is. Het uitzicht overal is weer prachtig
Paulien 2023-09-04 21:19:12

Wat heerlijk voor jou, dat je na zo'n inspannende dag, lekker verwend werd!
Joke 2023-09-04 21:31:08

Oei, Claartje, met zulke (lekkere) plaatjes krijg ik er ook zin in😉
Lidy 2023-09-04 21:42:18

Nou loop in toch al een eeuwigheid. Ik ben overal Geweest. Maar nog nooit een groep wilde zwijnen gezien!
Guy Verberne 2023-09-04 22:26:10

Wat een mooi verhaal weer. En zo herkenbaar, die twee kanten in jezelf die met elkaar in gesprek zijn. Achteraf goed dat je naar de verstandige kant hebt geluisterd. En als mede 'Duo Lingo-speler' heb ik veel bewondering voor dat je dat allemaal kon ontcijferen uit het rappe Italiaans!
Janneke 2023-09-05 00:16:16

Geweldig, Claar! Wat een belevenissen! Mooi, een tweegesprek met jezelf, waarin je dan ook nog je wortels herkent. Misschien ontdek je nog wel meer anderen in jezelf en spreekt ook de Andere tot jou in al die stemmen. Ik leef en lees aandachtig met je mee! Een mooie etappe vandaag en liefs uit Voorburg! Adriënne
Adriënne 2023-09-05 09:10:17

Wat een prachtig avontuur dat ook getuigd van persoonlijke moed en niet bang zijn voor het onbekende op je pad. Zoals de eenzame mooie etappe van vandaag. Dank voor je verhalen en beelden van je tocht.
Willemijn 2023-09-05 09:25:15

Beste Claartje, van Maarten gisteren de link gekregen om jou te volgen. Wat een prachtige verhalen (ik heb nog niet alles gelezen, maar ga dat zeker doen). Een bijzondere tocht met mooie momenten. Geniet en hou vol! Groet Peter en Ellen
Jansen Ellen 2023-09-05 11:15:43

Wat heerlijk allemaal, Claartje, je bent nooit alleen. Je straalt een grote rust uit.
Vida 2023-09-05 20:15:05

Eindelijk vandaag weer de mogelijkheid om je reisverhalen verder te lezen. Bij elk nieuw verslag stijgt m’n bewondering en respect voor je! Zo knap hoe je het volhoudt om vaak zo veel kilometers te lopen met dalen en stijgen, hoe jij in het Italiaans contact legt met anderen!! Maar ook hoe je ook ons op zo veel afstand weet mee te nemen op deze fantastische pelgrimstocht. Heel veel succes en sterkte weer de komende dagen: we kijken nu al weer uit naar je nieuwe verhalen. Liefs van Hans en mij
Anita van Rijn 2023-09-05 22:00:52