Een ongeplande rustdag. Eline voelde zich nog niet helemaal lekker en wandelt ook niet meer mee. Morgen gaat ze terug naar Spoleto en van daaruit naar Rome. Dus vandaag is onze laatste dag samen.

De cappuccino bij het ontbijt was heerlijk, de croissant wat zwaar en vol (één met jam en één met nutella en slagroom). We wachtten af of er misschien nog iets anders zou komen (brood, boter, jam, yoghurt), maar nee, dit was het. Op naar het dorp, Ferentillo.

Klein en leuk, met een mooie kerk vol muurschilderingen, een alimentari met lekkere kaas en peren, een bar met goede koffie. We liepen naar beneden en zagen wetsuits hangen en een boot voor tien personen. Zou je hier kunnen kanoën? Tot nu toe waren we alleen nog maar drooggevallen rivieren tegengekomen. We vroegen het en inderdaad, over een half uur zouden ze vertrekken en ze hadden nog plek voor twee mensen. Het leek ons grappig om eens iets heel anders te doen dan wandelen, dus we zeiden ja.

Wetsuits en schoenen, helm, zwemvest, peddel. Een gids om ons te sturen. Eerst met een busje stroomopwaarts, toen in de boot. "In drietro, avanti, stop, dat waren de drie belangrijkste woorden om te weten, en daar gingen we. Na een paar honderd meter legde hij de boot stil. "Allemaal eruit!" Elkaar vasthoudend moesten we proberen om aan de andere kant van het snelstromende water te komen, en weer terug. Toen dat gelukt was, mochten we terug in de boot. Een eindje verder weer zoiets, nu vastgehaakt aan een lijn die de gids aan de ene kant en twee mensen aan de andere kant van de rivier vasthielden. Tsjonge jonge, allemaal veel avontuurlijker dan al die dagen wandelen. Het spannendste moest nog komen.

Onder de brug stapten we uit, de gids ging met boot en peddels een eindje stroomafwaarts. "Je gaat gewoon in het water liggen en laat je drijven." Durfden we dat? De boot was al weg, dus we moesten wel. Het was heerlijk! Alsof je zweeft in het water; wij hadden nog wel verder willen drijven. We waren er. Wilden we nog een uur? Nee, het was genoeg, moe van alle bevelen die we moesten opvolgen en het avontuur.

Brood eten aan de oever van de rivier, 2 kilometer terug lopen naar onze slaapplek La Pila en een goed restaurant vinden voor ons laatste avondeten samen. Daar gaan we zo naar toe, 3 kilometer lopen. Ook vandaag kom ik wel aan mijn 10.000 stappen...

Geschreven door Claartje-onderweg