Nog even een ritme vinden in dit leven. Maar vakanties zijn daar niet zo geschikt voor. Ik ging laat slapen gisteren en stond laat op. Meteen naar de Betovering, naar de voorstelling Yuto en de boom. Een sprookje over een jongen, een oude man, een houten kistje dat niet open kan. Je wordt meegenomen langs zijn levenspad, poppen spelen het verhaal. Een hartje wordt een boom. Wie zou ik willen zijn?

Thuis las ik Italiaans, Io non ho paura, ik geloof dat het een verschrikkelijk verhaal is. Ik bakte een appeltaart en ging bij Karin langs. Fijn om haar weer te zien en te horen hoe het gaat. Daarna door naar zee, 100 slagen de verkeerde kant op, want terug had ik wind tegen. Hard trappen naar de eerste keer yoga. Dat ging best goed, ik keek en deed na en voelde me fijn na afloop.

Gekookt, gegeten en Oogappels gekeken, tip van mijn dochter. De verwarming is nog niet aan, dus het is fris in huis.

Geschreven door Claartje-onderweg