Het begon met niksdoen. Slapen, lezen, opstaan, ontbijten, lezen. Boek uit, de verzengende hitte in de graanvelden, de gesloten gemeenschap waarin verschrikkelijke dingen gebeuren, blijven bij me. Io non ho paura, ik las het in het Italiaans en snapte het meeste.

Tijd om te doen. Stoelen op de tafel, zoveel mogelijk spullen van de vloer. Heet water en groene zeep, een schrobber. Het parket wordt weer schoon. Laten drogen. Ondertussen de stofzuiger naar de reparatie brengen, want toen ik hem aandeed stonk het en zoog hij nauwelijks. Mijn goed verzorgde zuurdesemstarter opgehaald bij mijn zwager en een heerlijke boterham van zijn brood geproefd. In de stad een rijsmandje gekocht zodat ik ook zulke mooie broden kan gaan bakken.

Daarnaast was een boekwinkel en natuurlijk kon ik het niet laten. Ik kocht Huiswerk van Marja Pruis. Thuis ging ik boenen, was op de vloer gieten en met het boenblok eroverheen. Precies op tijd klaar om mijn bardienst bij The Hague Roadrunners te gaan doen. Ik zag een gouden licht onderweg van de ondergaande zon. Broodjes smeren, thee schenken. Gezellig was het.

Stoelen stonden nog op tafel toen ik thuiskwam. Nog een keer uitboenen. Alles weer op zijn plek gezet, een kopje thee, een broodje, Oogappels kijken en zo naar bed.

Geschreven door Claartje-onderweg