Eerst maar eens op zoek naar de weg. Welgemoed ging ik op pad. Fit en uitgerust en met, na de muesli en de thee, koffie en zoete broodjes bij het ontbijt; ik wist dat ik onderweg niets tegen zou komen. Het begin was makkelijk, onder de snelweg door en dan een weggetje omhoog door het bos. Ik vond een pad, redelijk begaanbaar, maar hoe verder ik kwam hoe meer begroeiing. Op handen en knieën moest ik onder boomtakken doorkruipen. Ik voelde me een slak, met zijn huis op zijn rug. Boven mij was het lichter, daar moest de goede weg zijn. Ik boulderde omhoog (lijkt me een leuke sport, maar niet met een rugzak op) en kwam op een breed pad, dat zo te zien al een heel eind eerder begonnen was.

De rest van de dag ging heel goed, over stenig paadje omlaag, later weer omhoog, uitzicht over vlaktes en bergen en het was mooi weer! Zon en wolken, niet te warm, geen regen. Wel in de verte donkere wolken, maar de regen kwam pas nadat ik, na 8 uur onderweg te zijn geweest, aankwam in Sansepolcro. Letterlijk vertaald 'heilig graf', want hier schilderde Piero della Francesca in 1463 de opstanding van Jezus uit zijn graf.

Natuurlijk moest ik de stad in, om iets van al die kunst te zien. Douchen, thee, even bijkomen en toen ging ik weer. Een pelgrimsstempel bij toerismebureautje gehaald en de kathedraal binnen gelopen. Daar hing een prachtig, 3 meter groot, kruisbeeld uit de 12e eeuw: Jezus in een koningsblauwe mantel, met open ogen aan het kruis. Ik bleef er lang naar kijken. Het leek alsof hij er zo af kon stappen om je met open armen te verwelkomen. Later zag ik het altaarstuk van Piero della Francesca, waar Maria een schuilplaats biedt aan de gelovigen. Maar wat mij opviel waren drie kleinere scènes, onder in beeld, waarin Maria Magdalena bedroefd is om Jezus' dood, verbaasd in het lege graf staart, en met een ongelovige blik naar de man in het witte gewaad kijkt.

Ik was op zoek naar waarom iets mij nou aanspreekt in een schilderij of beeld. Gaat het om iemands blik? Iets echts? Misschien is het wel de mogelijkheid om een verhaal te bedenken bij wat je ziet, omdat je voelt dat jij er ook betrokken bij had kunnen zijn.

Nu eerst maar eens slapen. Morgen weer een flinke klim naar Montecasale en dan afdalen naar Lama. Daar zit ik in een agriturismo met zwembad. Vannacht slaap ik boven een bar.

Geschreven door Claartje-onderweg