Turbo erop vandaag, waarschijnlijk door het potje koffie dat ik vanmorgen bij het ontbijt dronk. Het regende een beetje, dus hoes over rugzak en jas aan. Eerst op zoek naar wifi om familie gerust te stellen. Ik vond het na 1 kilometer bij de volgende B&B, Tau. Ik kreeg koffie en was 3 kwartier bezig om appjes te beantwoorden, beltegoed op te hogen en erachter te komen waarom ik niet gewoon 4G had. Later bleek dat in het hele gebied slecht bereik was.

In Greccio dronk ik nog een cappuccino met een zoete croissant -ik dacht, het gaat goed op al die koffie- en vond een leuk bospad naar het sanctuario van Greccio. Een klooster met kerststallen; hier had Franciscus precies 800 jaar geleden de eerste kerststal gebouwd. Ook weer een mooie kapel met een fresco van Maria met Jezus aan haar borst, ik keek en dacht, ja dat is toch het meest intieme moment tussen moeder en kind.

Er was ook een klein schilderij van Franciscus, levensechter dan andere afbeeldingen, volgens de monnik die uitleg gaf, en waarschijnlijk geschilderd door een medebroeder van Franciscus. Een kleine man op sandalen, met de stigmata, een zakdoek in zijn hand, bij zijn oog. "Niet omdat hij bedroefd is, maar omdat hij een ernstige oogziekte heeft."

O ja, ik ging naar Stroncone, en moest nog een heel eind. Ik was alweer vergeten wat er in mijn boek stond, dus dacht steeds dat ik al boven was. Het bleek een uur klimmen. En toen veranderde het landschap. Dag bergen, hallo heuvels. Een zandpad naar beneden, makkelijk. Eten onder een boom vanwege nog meer regen. Even leek het alsof het echt los zou barsten, maar na een half uur kon mijn jas uit en ging ik 4 kilometer over een stenig pad naar beneden. Ik spreek mezelf dan toe: oppassen, stenen kunnen rollen, niet te snel, je mag niet vallen! Dat helpt, en mijn stokken helpen ook. Kleine stapjes en
eindelijk was ik er. Een mooi oud dorp met een fijn hotel. En raad eens wie er na anderhalf uur hier op de stoep stond? Mijn lieve Duitse vriendin Swantje, die twee dagen met mij mee gaat lopen. Heel gezellig!

Geschreven door Claartje-onderweg