Onderweg van Voorburg naar Rotterdam op de racefiets denk ik aan wat mijn zus gisteren schreef. Zij loopt van Nijmegen naar Rome en is nu ruim zes weken onderweg. Dat haar lopen lineair is, omdat ze iedere dag verder loopt, ergens anders is en dezelfde weg misschien nooit meer zal lopen. Hoe zou het zijn als je zo in het leven zou staan? Elke dag alles als nieuw (mijn interpretatie van haar woorden). Ik dacht daarover en kwam erachter dat ik het juist heel fijn vindt om dezelfde route te lopen of te fietsen. Bekend terrein, waardoor je kunt genieten van het onderweg zijn, je niet druk hoeft te maken over de route, want die weet je. En ook dat die mooi is, vandaag bijvoorbeeld langs de Vliet/Schie, helemaal tot in Rotterdam. Een prachtige weg langs het water, waar je hoofd lekker leeg van wordt.

Maar ja, ik ga natuurlijk ook lopen op onbekend terrein, elke dag een nieuw stuk. Hoewel het toch al vertrouwd voelt, omdat ik erover dacht om te gaan wandelen toen we ooit in Assisi waren, jaren geleden alweer.

Geschreven door Claartje-onderweg