Eén doel had ik vandaag, naar La Galleria Nazionale d'Arte Moderna e Contemporanea. Maar ik wilde toch ook nog naar de San Teodore, de kerk vol iconen. Die lag helemaal niet op de route, maar wat maakte het uit. Ik liep lekker lang langs de Tiber (wel jammer dat er dan zo'n grote weg vol auto's naast loopt -aan het autobeleid in Rome is mijns inziens nog veel te verbeteren-) en wist dat ik bij de brug naar het Tiber-eiland naar links moest gaan.

De brug was rechts, het eiland lokte. Ik ging kijken. En dan is het alsof je opeens niet meer in de grote stad Rome bent. Een bar, een boom, huizen op mensenmaat, Italianen in plaats van toeristen. Ik ging zitten in de bar (had misschien beter kunnen staan, dat scheelde de helft in prijs), nam cappuccino en keek naar de mensen. Om de hoek was een pleintje met een kerk, even naar binnen. Weer zo'n verrassing, Maria met kind uit de dertiende eeuw, ze kijkt tegelijkertijd liefdevol en bezorgd naar Jezus; die kijkt met een half oog naar zijn moeder, maar is ook al met de wereld bezig. Niet makkelijk voor een moeder, denk ik.

Door naar de 2Teodore, met inderdaad heel veel en ook mooie iconen, maar geen een sprak mij zo aan als het beeld van Maria in de Bartolomeuskerk op het eiland in de Tiber. Verder maar weer, langs grote en drukke straten, vond in een kerk nog een boekje over het leven van de heilige Clara. Eindelijk uit de drukte. Eerst wat eten in het caffè delle Arti. Zo kunstzinnig dat de ricotta in de salade meer versiering dan echt ingrediënt was. Wel lekker hoor.

Tijd voor meer kunst. Wat een fijn ruim opgezet museum is La Galleria Nazionale. Ik zag heel veel schilderijen en beelden uit de negentiende en twintigste eeuw. Voor een schilderij bleef ik langer staan: twee leeggedronken glazen wijn en een lege fles op een taftje. Er boven hangt een schilderijtje. De achtergrond is een soort opgepropte lichte doek met zwarte versierselen erin, en ergens een zweem van groen. Een verticale zwarte streep links suggereert dat er nog een ruimte achter is. Waarom kijk ik hier zo lang naar? Chaotische gezelligheid, dat roept het bij mij op. Er is iets geweest en wat komt er nog? De kracht van suggestie die hiervan uitgaat.

Een appel op de trap en even lezen in mijn boek. Naar huis via de supermarkt om vast eten voor in de trein (zondag) te kopen. En nu hier, wachtend op Maarten, die als het goed is over anderhalf uur komt.

Geschreven door Claartje-onderweg