Tussen de olijfbomen ben ik, waar heerlijke olie van wordt gemaakt, 'naturale', natuurlijker dan biologisch. Ik goot.hem over mijn sla en met een beetje zout erbij heb je dan echt geen azijn meer nodig. Heerlijk at ik, tomaten uit de buurt, met mozarella en basilicum; spaghetti met tomatensaus,.sla en een lichte frizzante witte wijn. Francesco had volgens mij de hele middag gekookt. Ik sprak Italiaans met hem en Engels met Simon, de andere gast. De hele wereld kwam aan bod.

Vanmorgen om 17 over 7 wandelde ik weg van Le Cerque, van Massimo en Laura, die zomaar vrienden hadden kunnen zijn. Swantje was om half 7 naar de trein gebracht; om 6 uur hadden we nog gezamenlijk ontbeten met thee, yogurt, muesli, fruit, brood en zelfgemaakte jam en tot slot koffie. Een knuffel, een kus; dit gaan we vaker doen, samen een paar dagen iets ondernemen. Zo gezellig! Ik liep over gras, nat, mijn schoenen, sokken en voeten ook. Maar wat gaf het, de weg was zo mooi.

Wat hebben de Italianen hun best gedaan om ons, pelgrims, over niet-asfalt-wegen door Sabina te laten lopen. Fris geschilderde geel-blauwe strepen wijzen de weg. Ik miste een afslag door blaffende honden, ik wilde snel door en keek niet goed. Weiden waren er en bomen. Een kerk in Vescovio (Santa Maria della Lode) waar net een mis aan de gang was. Ik dronk koffie in de bar ernaast, met sinaasappelcake.

Door, een stuk over asfalt met veel zondagsrijders. Gelukkig al snel een afslag het bos in. Ik ging zitten en at alle pruimen op. Mijn sokken waren alweer bijna droog. Nog een kerkje even later, Adamo. Had de neiging om aan het klokketouw te trekken, maar deed het toch maar niet. Nog maar een uur (volgens Google) naar Poggio Mirteto.

Ik wist dat het ging komen en het kwam: stijgen over een asfaltweg. Hoe groter de stijging, hoe kleiner de stappen, dat ging goed. Maar waar was Baduerughe, waar ik zou slapen? De app gaf geen pad er naar toe en Google liet me stoppen bij het verkeerde huis. Een mevrouw wees me de weg. Twee vrolijk blaffende honden heetten me welkom, en Simon en Rosetta. Een fijne kamer in stilte. En nu lekker slapen.

Geschreven door Claartje-onderweg