Om half 9 kon ik ontbijten, yoghurt met cornflakes, toast met jam en kaas, zelfgebakken appeltaart, jus d'orange, een bordje fruit en koffie met warme melk. De dag begon goed. Om tien over 9 vertrok ik, om 10 uur kwam ik aan bij het eerste Franciscaner klooster van deze reis, convento dell'Incontro. De monniken woonden er al niet meer, maar twee jongens openden net de kerkdeur. 'Posso entrare?' Ja hoor, ik mocht naar binnen. Om 11 uur zou er een mis zijn van deze jongeren, die hier met een groep op kamp waren. Een jongerenmis, dat leek me wel leuk.

Ik wachtte buiten tot het tijd was en hoorde ze liedjes oefenen met een gitaar. De mis was ouderwets katholiek en de liedjes waren vrolijk Italiaans. Na de mis werd ik uitgenodigd om mee te eten. 'Ja, graag!' Om 13 uur aten ze; ik kletste wat met de mensen daar; liep rond in de tuin en voelde me op kamp. Een fantastisch middagmaal met spaghetti ('bianchi' had ik gezegd, zonder de spekjes) en daarna groenten (hele zoute stukjes aubergines en verrukkelijke tomaten; er was ook heel veel ham) en tot slot fruit. Ik kreeg ook een klein slokje roze bruisende wijn, want die was uit de streek en moest ik toch echt proeven. Heerlijk. Inmiddels was het half 3.

Voglio caffè? Een kopje koffie na het eten klonk goed. 'Adesso', zei de mevrouw van de keuken er nog bij. Dat 'nu' bleek eigenlijk 3 kwartier later, want de afwas moest worden gedaan en helaas was de vaatwasser kapot. Gelukkig kon ik helpen met afdrogen. De koffie werd gezet in een echte Italiaanse koffiepot op het vuur en we kregen allemaal een klein glaasje espresso. Half 4, tijd om te gaan. Grazie mille!

Gelukkig viel de wandeling deze dag reuze mee. Het hoogste punt had ik al bereikt, de wind waaide en het leek iets minder warm. Opeens was ik alweer bij de Arno, in Pontassieve, waar ik een kamer heb in I Villini.

Wat ik nog meer meemaakte? Nou, dat was best apart. Ik kwam langs een klooster van Benedictinessen, Santa Maria di Rosano. Ik voelde aan de kerkdeur, maar die was dicht. Wel hing er een briefje dat er op zondag om half 6 vespers zouden zijn. Het was tien voor half zes. Zou er nog een andere ingang zijn? Ik liep om het klooster heen, maar zag alleen maar muren. Toch maar weer terug naar de kerkdeur. Die was nog steeds dicht. Het was half zes. De klok begon te luiden en 3 minuten later deed een non de deur open. Ik ging zitten op een bankje met een boekje voor de vespers. Twintig nonnen kwamen vanuit het klooster binnen en begonnen te zingen. Alsof ik even in een heel andere tijd was. Hier bestaat het gewoon nog, het kloosterleven. Na 20 minuten was het afgelopen. In stilte verlieten ze de kerk.

Geschreven door Claartje-onderweg