Hier zit ik op het bed in mijn kamer in het klooster. Ik kijk uit op een heuvel in de zon. Achtentwintig graden is het vandaag, warm. De wind waait een beetje. Verder is het stil.

Vanmorgen om half 7 opgestaan om naar de lauden te gaan. Gebeden en gezang van de Clarissen en fijne stilte in een sobere kerk met blauw glas voor de ramen in de vorm van een kruis. Een rondje door de tuin. Een vriendelijke non groette. Om 8 uur ontbijt, weer in mijn eentje, terwijl in de ruimte ernaast een hele groep zat. Toen de mevrouw van het eten vroeg of ik 's avonds ook hier wilde eten, zei ik dat ik aarzelde, omdat ik het ongezellig vond om voor de tweede avond alleen te eten. Iemand van de groep zei: "Dan eet je toch met ons!" Dat ga ik strakjes doen.

Allerlei plannen had ik voor de rest van de dag; terug naar Farfa om daar de abdij te bezoeken (2 km naar beneden en daarna terug 2 km omhoog), het dorp hier bekijken, lezen. Maar toen ik boven op mijn kamer kwam, ging ik eerst nog even in bed liggen. Ik sliep lekker lang, de hele ochtend. At daarna brood, kaas en tomaten die ik nog had en was toen klaar voor de dorpswandeling.

Middeleeuws en klein is Fara, boven op de heuvel, met uitzicht rondom. Ik genoot van de geur van pijnbomen. Liep door een parkje, zat op een bank. Ontmoette een oude man, 98 was hij, en hij maakte iedere dag zijn wandeling. Hij rookte en bood mij een sigaret aan. Ik zei dat ik koffie wilde drinken in de bar. "Die bied ik je aan", zei hij. Dat was aardig! We zaten aan het tafeltje en praatten over het weer en uitzicht. "Als het helder is kun je vanaf hier de Sint Pieter zien liggen!" Vandaag was het daarvoor te vochtig. Langs trappen en straatjes met dekens uit het raam en carabinieri die een lamp repareerden, kwam ik terug in het klooster. Ontmoette de jonge zuster Barbara, met wie ik al berichten had uitgewisseld. Met haar zegen ga ik morgen verder.

Geschreven door Claartje-onderweg